viernes, 31 de agosto de 2018

FIN DE SEMANA DE ACTIVIDADES EN A FRANQUEIRA




A Franqueira celebra unha fin de semana intensa
Esta primeira fin de semana está cheíña de actividades e celebracións no santuario da Franqueira. Comezada a novena o xoves día 30 cada día faise unha invitación a consagrarse baixo a protección da Nosa Señora
O sábado comeza a xornada coa Misa do peregrino ás 9 da mañá. Desde hai uns anos, os peregrinos dispoñen de duchas para asearse despois do longo camiño para chegar ao santuario.
Tamén se celebra a Eucaristía ás 10,30 da mañá
Ás 12 do mediodía terá lugar a celebración do Funeral solemne polos devotos da Virxe da Franqueira falecidos.

Pola tarde a novena é ás 6 e a Misa estará dedicada aos máis novos. Nenos e nenas son convidados a porse baixo a protección da Virxe da Fonte, padroeira da Paradanta.
Á noite a cita é para a mocidade. Ás 9,30 comeza a X peregrinación da mocidade. Subindo polo camiño do Vía Crucis chegarase xa de noite pecha ao Coto da vella. No camiño faranse as reflexións e oracións que configuran o libro do peregrino que se editou este ano. Os cantos correna a cargo de Rubén de Lis, cantoautor que ten participado en máis dunha ocasión no santuario.
Este ano estrearase un canto dedicado á Virxe da Franqueira, con letra do rector do Santuario e música de Rubén de Lis.

O domingo día 2 estará dedicado especialmente aos enfermos. Durante o día participarán voluntarios de pastoral da saúde presentando o Centro de escoita da diocese.
As misas do domingo son ás 10, 11 e 12 da mañá e pola tarde a novena ás 4,30 e Misas ás 5 e 6,30.
Para máis información: 
609472591/ 986960496/ info@afranqueira.org

NOVENA DA VIRXE DA FRANQUEIRA. DIA 1






Novena da Virxe da Franqueira.
Ayer entramos en esta peregrinación interior. "Consagrados a María" es el lema que nos acompaña en la reflexión. Celebramos el 30 aniversario de la Consagración de la Diócesis de Tui-Vigo a la Virgen de A Franqueira. 
Una llamada. Hemos sido elegidos amorosamente por Dios. Estamos en su corazón entrañable. Somos llamados a realizar la misión.
En María vemos manifestada la llamada que el Señor nos hace a nosotros. Ella es consagrada, elegida, cuidada por Dios para ser la Madre del Salvador. A nosotros, igual, nos eligió antes de la fundación del mundo para acoger la Palabra, fecundada en nuestro corazón, animada por la acción del Espíritu hacerla vida, presencia, carne.
Hoy contemplamos ser consagrados para el amor a los demás que provoca alabanza y acción de gracias a Dios.
FELIZ DÍA
31-08-2018

martes, 28 de agosto de 2018

GUÍAS CIEGOS



Estos días, alternando con las festividades de algunos santos, leemos el capítulo 23 de S. Mateo. Es uno de los capítulos más duro contra los fariseos, los maestros de la ley, los ancianos del pueblo. Es duro. Usa en muchas ocasiones la palabra hipócritas, y tanto, que en nuestra cultura quedó como sinónimo a quien iban estas palabras los fariseos.
Pero hoy, al leer el texto de este día, veo que esta palabra sigue teniendo actualidad.
Me quedo con "Guías ciegos".
Dentro de nuestra Iglesia de una lado a otro, y no quiero usar lo de arriba abajo, porque a ver si nos entra en la cabeza la visión del concilio, tan distinta, pero tan distante de la realidad. Digo, que la ceguera se a impuesto en muchos, que además pretenden hacer ciegos a los demás y que guían a los hermanos por caminos y derivas de tinieblas. 
Porque digo, si hay cardenales, nuncios, obispos que les ciega ir en contra del obispo de Roma. Si lo que ciega a algunos sacerdotes imponer normas o leyes que ocultan sus pecados pero que niegan la conciencia y consiguen pingues beneficios. Si les ciega a padres y madres estar ausentes en la formación y educación de sus hijos por satisfacer sus gustos. Si les ciega a los gobernantes rascar unos votos para justificar sus decisiones que buscan el éxito y el beneficio y no el servicio. Si les ciega a nuestras mentes y nuestros corazones no tener un criterio de decisión y navegar a la deriva y no somos capaces de gobernarnos a nosotros mismos. Entonces ¿a dónde iremos?. Pues lo que le pasa a tantos, buscar la seguridad en quien te diga, haz lo que te digo, pero no veas más allá de lo que te mando. Caray, pues mucho lacayo de tontería hay perdido por este mundo.

Jesús, a diferencia de muchos, es el que abre al hombre a la libertad de vivir en la verdad
Entra en camino

Evangelio según san Mateo
En aquel tiempo, habló Jesús diciendo: «¡Ay de vosotros, escribas y fariseos hipócritas, que pagáis el décimo de la menta, del anís y del comino, y descuidáis lo más grave de la ley: el derecho, la compasión y la sinceridad! Esto es lo que habría que practicar, aunque sin descuidar aquello. ¡Guías ciegos, que filtráis el mosquito y os tragáis el camello! ¡Ay de vosotros, escribas y fariseos hipócritas, que limpiáis por fuera la copa y el plato, mientras por dentro estáis rebosando de robo y desenfreno! ¡Fariseo ciego!, limpia primero la copa por dentro, y así quedará limpia también por fuera.»

Feliz día
28/08/2018

jueves, 23 de agosto de 2018

IR DE BODA




Jesús empieza su ministerio en una boda. En aquella ocasión, gracias a la mirada de una madre, de María, se pudo solventar el problema de quedarse sin vino. Pero más aún, se manifestó, se reveló la identidad y misión de Jesús y creció la fe de sus discípulos.
Hoy, Jesús, para hablarnos del Reino de los cielos nos habla también de una boda. Una parábola, atención!, dirigida a los sumos sacerdotes y ancianos del pueblo. Aquellos que no aceptan entrar en este banquete de bodas, del desposorio de Cristo con el nuevo pueblo de Dios. Todo está preparado, pero el desprecio, las ocupaciones y el maltrato a los mensajeros (los profetas) les echa en cara a éstos no entrar en la dinámica del Reino.

¿Quienes son pues invitados?. Los que están en los cruces de los caminos, los buenos y los malos. Salir a inviar a los que están en búsqueda, a los que van errantes, peregrinos.
Buenos y malos, pero dispuestos a vestir el traje nuevo de la belleza del Reino. Deja el ropaje indigno para aceptar la vestidura de fiesta del encuentro.

Oremos por el encuentro mundial de las familias


Lectura del santo evangelio según san Mateo (22,1-14):

En aquel tiempo, de nuevo tomó Jesús la palabra y habló en parábolas a los sumos sacerdotes y a los ancianos del pueblo: «El reino de los cielos se parece a un rey que celebraba la boda de su hijo. Mandó criados para que avisaran a los convidados a la boda, pero no quisieron ir. Volvió a mandar criados, encargándoles que les dijeran: "Tengo preparado el banquete, he matado terneros y reses cebadas, y todo está a punto. Venid a la boda." Los convidados no hicieron caso; uno se marchó a sus tierras, otro a sus negocios; los demás les echaron mano a los criados y los maltrataron hasta matarlos. El rey montó en cólera, envió sus tropas, que acabaron con aquellos asesinos y prendieron fuego a la ciudad. Luego dijo a sus criados: "La boda está preparada, pero los convidados no se la merecían. Id ahora a los cruces de los caminos, y a todos los que encontréis, convidadlos a la boda." Los criados salieron a los caminos y reunieron a todos los que encontraron, malos y buenos. La sala del banquete se llenó de comensales. Cuando el rey entró a saludar a los comensales, reparó en uno que no llevaba traje de fiesta y le dijo: "Amigo, ¿cómo has entrado aquí sin vestirte de fiesta?" El otro no abrió la boca. Entonces el rey dijo a los camareros: "Atadlo de pies y manos y arrojadlo fuera, a las tinieblas. Allí será el llanto y el rechinar de dientes." Porque muchos son los llamados y pocos los escogidos.»

Virxe María, axúdanosa  vestirnos da roupa de festa da ledicia e da unidade.

Feliz día
Xabier Alonso
23-08-2018





miércoles, 22 de agosto de 2018

PREGÓN DA ROMARÍA DA FRANQUEIRA



A Franqueira anuncia a súa Romaría con un pregón
a cargo da escritora Raquel Castro Martínez

O vindeiro domingo, 26 de agosto, o Santuario cañicense da Nosa Señora da Franqueira, abrirá as súas romarías co pregón a cargo da escritora e profesora Dona Raquel Catro.
Naceu e vive en Alxén, Salvaterra de Miño. Licenciada en Filoloxía Galego-portuguesa e Filoloxía Hispánica, ambas as dúas na USC, traballa como profesora de Lingua galega e literatura no ensino secundario. Dirixe o Grupo de Teatro amador “Ata sempre” de Alxén, Salvaterra de Miño, dende o ano 1999. Dende aquela, escribe obras de teatro tanto para o grupo de adultos coma para o de nenos e nenas, ademais de ser Presidenta da Asociación Teatral de Alxén. Esta Asociación é a encargada de organizar as Xornadas de Teatro de Alxén. Ademais imparte talleres de teatro nos institutos onde traballa, para o alumnado de secundaria, pois considera que o teatro é unha ferramenta fundamental no ensino. Tamén é Vicepresidenta da Asociación Cultural e Folclórica "Os do Eido" de Alxén e Secretaria da Escola de Xadrez de Salvaterra de Miño.
Dentro da colección Pinguela de teatro, de Fervenza, ten publicadas as obras A vendedora de palabras, A meiga e o emperador, A princesa e o labrego e A Carapuchiña pasa da carapucha vermella. No 2016 saíu, na Editorial Galaxia, As terapias da doutora Ledicia coa que tivo Mención de Honra nos Premios Estornela de Teatro Infantil (2014), que convoca a Fundación Xosé Neira Vilas. Esta obra foi finalista na Gala do Libro Galego 2016 na categoría de Teatro. Tamén escribe relato como, por exemplo, Pensamentos (Premio Francisco Fernández del Riego e Un café só (Premio no concurso Igualando a lingua do concello de Cee).
En 2017 publiquou dúas novelas: Nº atómico 74, para público xuvenil (Edicións Fervenza) e Bestiario doméstico, para público infantil (Editorial Galaxia).
O pregón dará comezo ás 6 da tarde no Santuario da Franqueira. Como os poetas e escritores que peregrinaron á Franqueira; Otero Pedrayo, Faustino Rey Romero, Eduardo Blanco Amor; Raquel quere facer unha sentida homenaxe a D. Ramón Cabanillas. O poeta da raza peregrinou en dúas ocasións, recopilando as coplas e o romance do Cristián e o mouro. Isto quedou unha obra imprescindible para coñecer a alma da Romaría da Franqueira que titulou “Romaxes da Franqueira”. O actual auto sacramental que se representa nas romarías e que escenifica a loita dialéctica do cristián e o mouro é obra do poeta cambadés.
Pregón das Romarías da Franqueira
Lugar: Santuario da Nosa Señora da Franqueira
Día: Domingo, 26 de agosto
Hora: 6 da tarde

Para máis información: 609472591/ 986960496/ info@afranqueira.org

COMO UNA REINA




Así es como se le dice a la madre, a la enamorada, a la hija recién nacida, a la mujer anciana y gastada por los años. Y ella, cada una, reina allí donde está.
Hoy, proclamamos con toda la Iglesia, que María es Reina.
Su corona no son brillantes deslumbradores, nada pueden con el resplandor de su fe, la belleza de su ternura, la grandeza de su humildad. Es el mismo Dios, quien pone sobre la mujer nueva, la corona del Reino: la verdad, la justicia, el amor. Tiene en su mano el cetro del gobierno de la ternura. 
Nos alegramos, en ti María, madre, reina.
Feliz día
Xabier Alonso
22-08-2018

martes, 21 de agosto de 2018

PORSE AO SOL



Estamos en tempo de verán. Moitos escollen o lecer de pasarse horas torrando ao sol. As praias, cheíñas de xentes, convértese nunha parrilla humana. Volta e volta, e asar. 
Non me vou referir nesta ocasión a esda escea, senón  no feito de poñerse ao sol, que non vai con segundas dunha certa canción que desgraciadamente segue a resoar nalgúns ambientes que de nostálxicos de anos pasados. Poñerse ao sol, para ver a sombra.
Se me poño de costas ao sol, que vexo proxectar diante de min?. Sombra
Se me poño vendo ao sol, onde queda a miña sombra? As costas.
Pois ven, se lle dou as costas ao sol, ao Señor, perdo a visión real da miña existencia, o que vexo son sombras. O que proxecto sobre min mesmo, son o pecado, as maledicencias, os egoísmos, véxome de xeito indigno e non teño máis futuro que sombras. 
Se poño o meu frente cara a luz do sol, a sombra queda detrás, a luz alumea, quece, dame esperanza, e deixa nun segundo plano aquilo que pertence ás tebras.
Cara onde quero camiñar?
"Deixemos as obras das tebras" "Somos fillos da luz". 
Non esquezamos que a luz de Cristo alumea as tebras deste mundo.

Pasa un bo día
Xabier Alonso
21/08/2018

lunes, 20 de agosto de 2018

DECIR SI O NO AL FUTURO






Como nos agarramos a las cosas. Las riquezas no se miden por la cantidad, sino por lo agarrados que estamos a ellas. Cuantos se dejan atar a cuatro cosas que consideran fundamentales e inviolables de su propiedad. No está en al valor objetivo, sino también en el valor  que le ponemos cada uno, y no me refiero solo a lo afectivo de lo que hemos recibido como regalo de nuestra familia, sino de lo que tiene agarrado el corazón. "Dónde esté tu tesoro allí está tu corazón".
El texto de hoy, conocido como el joven rico, vemos una persona buena, que vive de acuerdo con los mandamientos, que tiene deseos de bien, que representa la búsqueda de plenitud. Puede haber ricos buenos, y los hay. Pero, ante la propuesta de Jesús no se atreve a dar el paso. Vende lo que tienes, dale el dinero a los pobres y sígueme. Sus cálculos debieron ser a la velocidad de la luz. Lo que tengo, pensaría, cuanto cuesta. No. No puedo desprenderme de todo esto que he ganado honradamente. Darlo a los pobres. Que trabajen como yo... Y ante la imposibilidad de decir sí, se vuelve muy triste. O sea que la insatisfacción fue doble, por no ser capaz de dar el paso y el vacío de su vida llena de cosas pero sin garantía de plenitud.
Solo desde el amor se puede dar todo, entregarlo todo, seguir sin reservas.

María, tú lo diste todo, te diste por entero, te nos das totalmente, a nosotros mendigos de misericordia


Del evangelio según S. Mateo
En aquel tiempo, se acercó uno a Jesús y le preguntó: «Maestro, ¿qué tengo que hacer de bueno para obtener la vida eterna?»
Jesús le contestó: «¿Por qué me preguntas qué es bueno? Uno solo es Bueno. Mira, si quieres entrar en la vida, guarda los mandamientos.»
Él le preguntó: «¿Cuáles?»
Jesús le contestó: «No matarás, no cometerás adulterio, no robarás, no darás falso testimonio, honra a tu padre y a tu madre, y ama a tu prójimo como a ti mismo.»
El muchacho le dijo: «Todo eso lo he cumplido. ¿Qué me falta?»
Jesús le contestó: «Si quieres llegar hasta el final, vende lo que tienes, da el dinero a los pobres –así tendrás un tesoro en el cielo– y luego vente conmigo.» 
Al oír esto, el joven se fue triste, porque era rico.

Feliz día de S. Bernardo
Xabier Alonso
20-08-2018




domingo, 19 de agosto de 2018

GUSTAD Y VED QUE BUENO ES EL SEÑOR



Venid, gustad lo bueno, lo verdadero, lo justo. Venid, los  que tenéis hambre y sed. Venid los cansados, los desalentados. Venid los tristes, los que habéis perdido la esperanza. Venid los que encontráis puertas cerradas, corazones endurecidos, miradas desconfiadas. Venid los que estáis buscando, venid, esta casa está abierta. Venid, sentaos en esta mesa, comed el pan y bebed el vino. Esta es la mesa de los hermanos. Aquí nadie es extraño, ni extranjero. 
Las puertas están abiertas, entrad y sentaos para comer el pan de la vida, bebed el vino de la santidad. 
María, tú preparas la mesa de los hijos.

Feliz domingo
Xabier Alonso

jueves, 16 de agosto de 2018

SAN ROQUE




Hoxe imos celebrar xuntos este día de San Roque. É un dos santos máis populares e no que se recoñecen dous aspectos importantes da nosa fe cristiá: peregrino e home de misericordia. 
Andou camiños e corredoiras percorrendo lugares significativos da cristiandade, así se lle representa, como peregino a Compostela. Que necesitamos para o camiño?, nada, poñernos a andar. E ás veces sen máis pretensión que chegar ao destiño, non o que nós queiramos, senón o que o Señor nos dispón. O peregrino percorre os vieiros sen máis que ir dando cada día un paso máis, sen máis carga que a que leva no interior, que paseniñamente vai deixando á beira do camiño. Parar se estás canso, beber cando tes sede, comer cando tes fame, escoitar condo falan, calar cando quer escoitar, falar cando tes algo que dicir. Sorrir para non chorar, chrar cando non podes rir, chorar da risa, rirse dun mesmo. Ollar ao ceo para contar estrelas que maracn camiño nas tebras do andar, ollar ao sol que quece no camiñar, sen poder pisar a sombra que nunca nos abandonará. Loitar cun mesmo para non desesperar. Loitar para non quedar, loitar para esperar. Peregrino, fai camiñpo, non deixes de andar.
O segundo aspecto é que San Roque soubo amar misericordiosamente. Unha faceta máis de sobra propia da nosa ollada cristiá. Achegouse aos apestados, aos desterrados e maltratados, non so pola enfermidade, senón tamén pola sociedade. Curar as feridas, sandar os corazóns, consolar ao triste é presenza do Señor. No rostro do pobre está o crucificado, cargar co doente é amar ao Resucitado.

feliz día de San Roque
Xabier Alonso
16-08-2018

martes, 14 de agosto de 2018

UNA MUJER VESTIDA DE SOL



En el centro del "caluroso" mes de agosto celebramos la Asunción de María. Sí, ella, la pobre muchacha de Nazaret, la humilde esclava, es elevada a lo más alto de la Gloria. Está en Dios quien siempre aceptó a Dios en su vida. Es la mujer iluminada e iluminadora la que acepta la luz en su corazón. Es glorificada en el retablo celestial la que acoge al Señor de la Vida en el vientre fecundo. Es coronada de estrellas la que es signo del camino salvador en medio de las tinieblas. 
María, gloria de la acción divina es signo de nuestra vocación: ser presencia de la gloria de Dios, vida resucitada, amor sin barreras.
Como preparación a la fiesta de mañana os invito a que oremos con María su canto de alabanza, es el canto de la Iglesia, es signo de la acción del Padre.

Proclama mi alma la grandeza del Señor, 
se alegra mi espíritu en Dios, mi salvador; 
porque ha mirado la humillación de su esclava.

Desde ahora me felicitarán todas las generaciones, 
porque el Poderoso ha hecho obras grandes por mí:
su nombre es santo,
 y su misericordia llega a sus fieles 
de generación en generación.

El hace proezas con su brazo: 
dispersa a los soberbios de corazón, 
derriba del trono a los poderosos 
y enaltece a los humildes, 
a los hambrientos los colma de bienes 
y a los ricos los despide vacíos.

Auxilia a Israel, su siervo, 
acordándose de la misericordia 
-como lo había prometido a nuestros padres-
 en favor de Abrahán 
y su descendencia por siempre.


MAÑANA SOLEMNIDAD DE LA ASUNCIÓN DE LA VIRGEN
MISAS
PRADO DA CANADA: 10 DA MAÑÁ
A FRANQUEIRA: 11 DA MAÑÁ E 5 DA TARDE
A LAMOSA: 12,15 DA MAÑÁ

6 DA TARDE: CONCERTO A CARGO DE RUBÉN DE LIS NO ADRO DO SANTUARIO DA FRANQUEIRA






sábado, 11 de agosto de 2018

PAN DEL CIELO



El texto del domingo sigue la lectura del capítulo 6 de S. Juan. Están realmente escandalizados. El maná que Dios mandó en el desierto para alimentar al pueblo hebreo es cosa del pasado. Se Proclama, con la humildad de quien tienta a Dios, y Dios le envía alimento del cielo, el maná. Su memoria perdura en las Escrituras, su recuerdo en el Templo, pero ¿su actualidad?. Sigue el Señor alimentando a su pueblo a pesar de su lejanía. 
Jesús es escándalo al proclamarse como alimento para este pueblo peregrino.
Desciendes para ser nuestra comida, para que no tengamos más hambre. Creemos en ti manjar del cielo.
Dar de comer es manifestación de tu misericordia con nosotros

Xabier Alonso
11-8-2018

jueves, 9 de agosto de 2018

EU FAREI ALIANZA CONTIGO





Onte á tarde o ceo, no medio da choiva, abriu un chisquiño, e por entre as nubes caeron uns raios de sol. Suficientes para emosionarnos coa fermosura do arco da vella. Xurden as cores e desplegan a súa beleza para que por unha vez elevemos os ollos ao ceo. Coa boca aberta contemplemos o que non podemos por nós facer, e descubramos a silenciosa chamada do Señor a vivir en alianza con el. O arco da vella e signo deste pazto que Deus fai despois do diluvio. Esa alianza que fai connosco ao saír das augas bautismais nas que fomos dados en libertade.
Onte, o fogar da Virxe da Franqueira, quedou amparado baixo o tei to da fermosura. A min lembroume na oración como grazas a María a beleza da fe faise presente en quen fai alianza connosco no seu Fillo.
Poño dúas fotos, pero podes entrar no facebook e ver algunhas máis

Feliz día
Xabier Alonso
9-8-2018

miércoles, 8 de agosto de 2018

LIBRO DO PEREGRINO A FRANQUEIRA: CONSAGRADOS A MARÍA



Estamos a un mes de la celebración de la solemnidad del Nacimiento de la Bienaventurada Virgen María. En este Santuario está ya en marcha el engranaje para preparar este gran acontecimiento. Deseamos que la vivencia de la celebración de ese día, con la novena preparatoria, sea la oportunidad para renovar nuestra devoción mariana. María nos guía, como madre, al encuentro con el Señor. Lo hace siendo modelo e intercesora. Ella vive de forma excepcional lo que nosotros somos llamados a realizar por el bautismo: la fe recibida, la esperanza renovadora y la caridad auténtica.
La publicación del libro del peregrino es un medio para vivir la peregrinación al santuario. Os ofrecemos de todo corazón este sencillo material. En él se recogen los tres momentos cruciales de la vida de María. La anunciación, la llamada, la vocación de María a ser la Madre del Salvador. Su respuesta de fe es la invitación a decirle sí al Señor, como ella. Las bodas de Caná, como invitación a la escucha y a dejarnos guiar por Cristo, que en la Pascua nos hace partícipes del Hombre nuevo. Respondemos pidiendo la esperanza firme de María. La cruz, lugar de la Redención de la humanidad, ofrenda de amor por todos, es la respuesta de decir sí con la constancia de María.
Este año se cumple el XXX aniversario de la Consagración de la Diócesis a la Virgen de A Franqueira. ¿Quieres consagrarte a María?. Reza con nosotros la oración y participa en el grupo que queremos formar de la "Red mundial de oración con el Papa"
Te ofrecemos el enlace para que descargues el libro y lo utilices.
Ánimo
Prepara, ora y vive la Romería da Franqueira.
Renueva la fe, la esperanza y la caridad





martes, 7 de agosto de 2018

ANDAR SOBRE LAS AGUAS




Tú no puedes, no vales, no tienes, escuchamos y sin darnos cuenta lo hemos asimilado... solo los grandes y los de arriba sabes, pueden y lo logran. 
Yo no se, yo no entiendo, yo cargo con una losa imposible, yo soy así y no  puedo cambiar las cosas... y nos lo creemos y no nos atrevemos a vernos a nosotros con el amor del que es amado.
Ya no tengo ilusión, ya lo he hecho todo, ya no hay nada que hacer, todo me sale mal, todo son problemas, me ponen palos en las ruedas... y me resisto a pensar que pueda ser distinto.

Jesús hizo un trabajo de titanes con aquellos discípulos.Pedro, que se pasó media vida surcando el mar de Galilea, junto con los otros compañeros, se encuentran atrapados en medio de la tempestad. Abajo las seguridades. Pero es Jesús, y sin amainara el viento, Pedro se atreve, porque confía en el Señor. Pero se hunde, y ahí está él.
Cuantas veces decimos, vamos a dejar, a esperar a que se calmen las aguas, entonces nos decidiremos. Me recuerda lo que dice el Papa Francisco  «Prefiero una Iglesia accidentada, herida y manchada por salir a la calle, antes que una Iglesia enferma por el encierro y la comodidad de aferrarse a las propias seguridades». Buscamos seguridades, mar en calma chicha y sin dificultades de navegación, y ante el mínimo riesgo, a puerto. Pero no olvidemos que el Señor manda remar "mar adentro".

Hoy el Señor te dice no tengas miedo, ponte sobre las aguas, lo que crees que te puede engullir, el está ahí para agarrarte de la mano. No tengas miedo, con El, tú puedes, tú vales, tú eres amado.

Virxe María, danos a fortaleza da fe


Evanxeo: Mt 14, 22-36
De seguida mandou ós seus discípulos que embarcasen e que fosen diante para a outra banda, mentres  el despedía a xente. Despois de despedila, subiu ó monte para orar el só, e alí colleuno a anoitecida.
E, xa a moitos metros no medio do mar, as ondas batían na barca, pois levaban o vento en contra. O riscar o día, Xesús foi cara a eles, camiñando polo mar. E, os discípulos, véndoo camiñar polo mar, asustáronse dicindo: "é unha pantasma", e, cheos de medo, empezaron a berrar. De seguida faloulles Xesús dicindo:
-Tranquilos, non teñades medo, que son eu.
Respondeulle Pedro:
-Señor, se es ti, mándame que vaia onda ti, camiñando pola auga.
El díxolle:
-Ven.
Baixou Pedro da barca, e púxose a camiñar pola auga, dirixíndose a Xesús. Pero, ó sentir o vento forte, colleu medo, empezou a afundirse e púxose a berrar:
-¡Señor, sálvame!
Axiña Xesús, dándolle a man, agarrouno e díxolle:
-Home de pouca fe, ¿por que dubidas?
E ó subiren eles á barca, quedouse o vento. Os que estaban na barca prostráronse ante el dicindo:
-Realmente ti es Fillo de Deus.
Rematada a travesía, chegaron á terra de Xenesaret. O recoñecelo, os homes do lugar mandaron aviso a toda a comarca. Leváronlle todos os enfermos, rogándolle que lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaron, curaron.

Feliz día a todos
Xabier Alonso
7-8-2018

lunes, 6 de agosto de 2018

QUE BEN ESTAMOS AQUÍ


Estes pasados días foron para proclamar esta frase de Pedro no alto da montaña. O sábado un grupiño de persoas vivimos un día de deserto na Franqueira. Na aba da montaña da Paradanta fixemos o que di o pai "este é o meu Fillo, escoitñadeo". Pois foi fundamentalmente o que fixemos, poñernos en actitude de escoita nun ambiente de oración. 
Unha liturxia das horas pausada e meditada abriu boca para a lectio. Dous textos foron guía desta xornada a multiplicación dos pans e dos peixes e a oración sacredotal da última cea de Xesús no capítulo 17 de San Xoán. Unha palabra orada con calma, sen presas. Unha palabra compartida no diálogo posterior e que nos axudou a descubrir no irmán unha comunicación da mensaxe actualizada do Evanxeo.
Quero dar grazas a todos pola participación e poa ilusión e fe compartida.

O vindeiro mércores, día 8, despois da Misa solemne das 12 da mañá, faremos o camiño de subida ao Coto da vella. Traemos o bocata e a camiñar para chegar, subindo o Vía Crucis xa rematadas as cruces, ao lugar tan entrañable onde se atopou a imaxe da Virxe da Franqueira.
Unha subida ao Tabor solidarizándonos cos que viven a experiencia da cruz na vida.

Evanxeo: Mc 9, 2-10
Seis días despois colleu Xesús a Pedro, Santiago e Xoán, e subiu con eles sós ó coto dun monte. Alí transfigurouse na súa presenza. Os seus vestidos viráronse resplandecentes, brancos coma ningún bataneiro do mundo os podería branquexar. Nisto apareceron Elías e mais Moisés, e estaban a falar con Xesús. E Pedro, tomando a palabra, díxolle a Xesús:
-¡Mestre, que ben estamos aquí! Imos facer tres tendas: unha para ti, outra para Elías e a outra para Moisés.
Tan asustado estaba, que non sabía o que dicía. E unha nube cubriunos coa súa sombra,mentres saía dela unha voz:
-Este é o meu fillo benquerido, escoitádeo.
E de súpeto, mirando arredor, xa non viron a ninguén, fóra de Xesús. Cando baixaban do monte, Xesús encargoulles que non contasen nada ata que o Fillo do Home resucitase de entre os mortos. Eles colleron ben o aviso; pero empezáronse a preguntar uns a outros o que querería dicir aquilo de "cando resucite de entre os mortos".






viernes, 3 de agosto de 2018

XA VALE DE TANTOS PREXUIZOS



Os prexuicios estropean moito as relacións. Cando clasificamos as persoas xa lles poñemos unha etiqueta. Se cambian, e podemos todos cambiar e ser mellores, ata pode cxrear desconfianzas "algo quere cando se fixo tan bo". Se cometemos un erro quedamos estigmatizados parta sempre, e xa podes ser un santo que fixeches unha. Se es distinto, porque cres na bondade, na verdade, na beleza, na xustiza... es raro, estás fora do establecido. Se a historia da familia ten unha identidade determinada non te podes saír da historia, e se o fas, "¿onde vas?". Se es alegre, non es unha persoa formal. Se estás serio, non es sociable. Se te comprometes, a ver que vas facer. Se rezas moito, es unha beata. Se non te miran rezar, moito conto. 
Xesús non foi a Nazaret a contentar a ninguén, non fai como moitos persoeiros de hoxe, que cambian de discurso como lle conveña. Xesús vai anunciar a Boas Nova, pero as desconfianzas e prexuizos impediron que a semente do Reino chegase a nacer.
¡Cantas veces poñemos obstáculos a Boa Nova polos nosos prexuizos!
¡Cantas enerxías gastadas en discusións inútiles de eu penso, eu digo, a min contáronme, deixéronme!
Vale xa. 
Abramos o corazón a Palabra.

Evanxeo: Mt 13, 54-58
E (Xesús) foi para a súa terra. Alí con tal xeito lles ensinaba na sinagoga que dicían abraiados:
-¿De onde lle veñen a este esa sabedoría e eses milagres? ¿Non é o fillo do carpinteiro?
¿Non se chama María súa nai; e seus irmáns Santiago, Xosé, Simón e Xudas? E súas irmás ¿non viven connosco? Entón ¿de onde lle vén todo isto?
Estaban realmente escandalizados por causa del. Pero Xesús díxolles:
-A un profeta só o aceptan mal na súa terra e na súa casa.
E alí non fixo moitos milagres pola falta de fe daquela xente

miércoles, 1 de agosto de 2018

TESORO ESCONDIDO




El texto de hoy contiene dos parábolas del Reino. Hay varias coas en común en las dos narraciones. Es que el Reino de los cielos es tan inmensamente rico en su realidad que no se puede reducir a un solo aspecto, es la vida en Dios con su infinitud. 
Que es algo buscado pero que surge de forma extraordinaria
Que sobrepasa la imaginación, nos supera en grandeza y valor.
Que necesita una respuesta generosa.
Que todo pierde su valor y está al servicio de lo que puedo lograr, no por mi mismo, sino porque me es dado.
Necesita una respuesta generosa por nuestra parte. Venderlo todo. Entregarlo todo para lo mejor.

El Reino se parece, dicen las parábolas, y el Reino está en ti, en esta Iglesia en esta comunidad, en medio del mundo, como anticipo de la plenitud a la que somos llamados

Reina y madre nuestra, tesoro de amor, ruega por nosotros

Evanxeo: Mt 13, 44-46
E díxolles Xesús:
O Reino dos Ceos é semellante a un tesouro agachado nunha leira: o home que o atopou vólveo a agachar; e, cheo de alegría, vai vender canto ten para mercar aquela leira.
Tamén se parece o Reino dos Ceos a un tratante de perlas finas: en atopando unha de grande valor, foi vender canto tiña e mercouna

Xabier Alons
1-08-2018