domingo, 30 de junio de 2019

TE SEGUIRÍA


Es el tiempo verbal que más se utiliza: sería, iría, me comprometería, daría, amaría, ... si, pero, aún no. Y damos plazos a todo. Así, la urgencia de vivir se convierte en una larga espera de decisión que no logra encontrar respuesta en el corazón de cada uno.
Hoy, es El quien se decide por nosotros. Toma en firme la decisión de ir a Jerusalén. Ya está decidido, el camino que venía abriendo poco a poco, ahora ya es una decisión firme y real. La Pascua está en el horizonte.
Hoy, domingo, pascua semanal, el Señor pone como final de este camino la cruz y la luz, la entrega hecha ofrenda, la vida dada para la vida del mundo.

Feliz domingo
Xabier Alonso
30-06-2019


LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

                    Naquel tempo, cando se ía cumprir o tempo de que levantasen a Xesús deste mundo, decidiu en firme ir a Xerusalén. Mandou mensaxeiros por diante. Entrando estes nunha aldea de samaritanos, para lle prepararen pousada, non o recibiron, porque lle coñeceron que ían cara a Xerusalén. Ao veren isto, os discípulos Santiago e Xoán dixeron:
                    ‑ Señor, queres que digamos que baixe do ceo un raio que os parta?
                    Pero el volveuse e rifoulles. E foron para outra aldea.
                    Polo camiño, díxolle un:
                    ‑ Seguireite, vaias onde vaias.
                    Respondeulle Xesús:
                    ‑As raposas teñen tobeiras, e os paxaros teñen niños; pero o Fillo do Home non ten onde pousar a cabeza.
                   Díxolle a outro:
                    ‑ Sígueme.
                    Pero el contestoulle:
                    ‑ Déixame ir primeiro enterrar a meu pai.
                    Respondeulle:
                    ‑ Deixa que os mortos enterren os seus mortos: ti vai anunciar o Reino de Deus.
                    Outro díxolle tamén:
                    ‑ Señor, seguireite, pero deixa que primeiro me despida da miña familia.
                    Contestoulle:
Quen despois de pór a man no arado, mira para atrás, non é apto para ao Reino de Deus.





viernes, 28 de junio de 2019

CORAZÓN SANTO

Tu corazón reina y gobierna nuestros afectos, vida y voluntad. Manantial de vida, Gracia y Amor. Corazón de vida, Corazón que lo llena todo de presencia. Corazón entrañable lleno de paz. 
Todo dispuesto y con agradecimiento a los que ponen corazón en preparar todo para este día
Hoy, la parroquia de Prado da Canda sale al encuentro del Corazón de Cristo. 




Esta tarde a las 7,30 tendremos la celebración de la Misa y a procesión
En Franqueira es a las 6 de la tarde
En Lamosa el domingo día 7

En el Corazón de Cristo está la fuente de Caridad y Comunión
Feliz día

miércoles, 26 de junio de 2019

SAGRADO CORAZÓN DE XESÚS



Este venres celebra a Igrexa a solemnidade do Sagrado Corazón de Xesús. Na parroquia de Prado da Canda, desde finais do século XIX, é un día moi especial, precedido da novena, reunímonos pedíndolle ao Señor que o noso corazón se faga cada día máis semallente ao del, conforme á súa graza. Escoitemos ao noso mestre que nos di "vinde e acougade en mín que son bo e humilde de corazón".

NA FRANQUEIRA A MISA SERÁ O VENRES ÁS 6 DA TARDE
NA LAMOSA A CELEBRACIÒN SERÁ O DOMINGO 7 DE XULLO ÁS 12,15

SAN PAIO


Hoxe a nosa diocese de Tui-Vigo celebra a un dos seus fillos máis queridos: San Paio. A lembranza do neno mártir permanece a pesares do longo tempo desde o seu martirio. No ano 925 sufre a morte cruel en Córdoba por manterse fiel á fe. Unha chamada a todos a descubrir no corazón limpo e sinxelo dun mozo de 14 anos que nos convida a deixar as impurezas do corazón que nos alonxan do amor auténtico en Cristo. San Paio, Santo Paio, San Pelagio, desde a prisión asume o risco de permanecer na fe, desde a súa adolescencia asimila a madurez de saber dicir non, desde a paz no seu corazón combate a violencia que lle rodea, desde a pobreza de vida enfréntase ás tentacións de vida fácil e tesouros que lle ofrecen. 
Hoxe na nosa oración pedimos polos nenos e xoves, para que descubran a grandeza da fe e a paxión do amor limpo e sinxelo.


Podes entrar neste artículo de Guillermo Juan Morado tamén sobre o noso santo.








lunes, 24 de junio de 2019

CADA NIÑO, PROFECÍA DE DIOS

¿Que será de este niño? decían los vecinos en el nacimiento de Juan bautista. ¿Que anuncia un niño a nacer?.
Estos años, a pesar de todo, hemos tenido en las parroquias la dicha de vivir nacimientos de niños. Es una alegría compartida no solo por la familia, sino por todos el vecindario. Es un gozo compartir esta buena noticia. Niños y niñas que llenan de alegría los hogares de nuestras parroquias y que abren puertas de futuro. Aunque no todos viven aquí, no han abandonado sus raíces. 
¿Qué anuncian?
Pues traen una palabra profética de esperanza. 
Anuncian en sus padres la grandeza de la fecundidad. Como Isabel y Zacarías, ellos rebosan por todas partes alegría, gozo, orgullo, se les cambia la mirada, se les ilumina el rostro. Arrancan de sus padres lo mejor de si mismos.
Nos llaman a todos a descubrir que lo bueno, lo bello, lo más noble, viene de forma gratuita, sencilla, humilde, frágil. Que en esa fragilidad se nos descubre el corazón de niño que llevamos dentro.
Nos invita a ser profetas de vida, a no manchar con nuestras impertinencias y tonterías lo que nace en la pureza.
Nos llama a que nazcan deseos de sonreír, de jugar, de balbucear palabras inteligibles pero llenas de sentido, a abrazar, a ser lo que Dios espera de nosotros.

Juan con su nacimiento anuncia quien está por llegar, y nos descubre lo que Dios espera de nosotros. La luz de Dios ya está aquí para hacernos partícipes del gozo de su presencia.

Cada niño que nace es profecía de lo que el Señor viene a realizar en nosotros haciéndonos niños.

Feliz día y felicidades a Juanes y Juanas
Xabier Alonso
24-06-2019

Evanxeo: Lc 1, 57-66.80
    Cando a Sabela se lle cumpriu o tempo, deu a luz un fillo. En sabendo os parentes e veciños a bondade con que Deus a regalara, fórona felicitar. Aos oito días levárono a circuncidar e queríanlle poñer o nome de Zacarías coma seu pai. Pero interveu a nai dicindo:
    --Non, chamarase Xoán!
    Eles replicaron:
    --Pero se non hai ninguén na túa parentela que se chame así!
    Preguntáronlle por xestos ao pai, como quería que se chamase. El pediu con que escribir e puxo:
    --Xoán é o nome do meniño.
    Todos ficaron sorprendidos. E se súpeto ceibóuselle a lingua e empezou a falar bendicindo a Deus. A xente veciña quedou toda abraiada e por toda a montaña de Xudea non se falaba doutra cousa.Todos os que o oían dicían moi impresionados: “¿Qué vai ser deste neno?” Porque a man de Deus estaba con el.
    O meniño medraba, robustecíase o seu espírito e vivía no deserto ata o día de se manifestar a Israel.




sábado, 22 de junio de 2019

PAN COMPARTIDO (Corpus)




Eres Tú, Señor, maestro de caridad. Tu corazón inmenso acoge, escucha, alivia, acompaña, sana, propone, abre horizontes. Y cuando ya está todo hecho, sorprendes. Invitas a todos a hacerse partícipes de tu misión. El milagro es la multiplicación, pero no solo del pan. Tú, multiplicas esperanzas, multiplicas ilusiones y risas. Porque ahora, después de convocarnos en torno a ti, nos sientas al lado de los hermanos y hermanas. Sentados para ser alimentados, porque, para salir a los caminos del mundo es necesario estar fuerte, vigoroso, lleno de la fuerza que solo unidos a ti y en ti podemos realizar. Cinco panes y dos peces, lo que hay te lo entregamos, ya no es nuestro, es para ti. Tú lo recibes, bendices, das gracias y repartes. 
Nosotros, vemos a nuestro alrededor, callamos, nos sobrepasa y nos acobardamos. Esos cinco panes y dos peces hicieron posible el milagro. Para entregarlos, Tú, lograste convertir los corazones. Ya no hay egoísmo, ya no hay "esto es mío y para mí". Ahora llega el momento del compartir, de no guardar nada, de darlo todo. Ahora llega el momento de la caridad, del amor, de la generosidad.
Ahora Tú nos devuelves lo compartido en multiplicado. Ese pedazo de pan, ahora, es el alimento de vida. Ahora eres Tú, el mismo Dios, y nos los das para que lo compartamos. Misterio de comunión que nos abre a la unidad con todos. 
Gracias, Señor
Danos el pan de cada día

Feliz domingo del Cuerpo y Sangre de Cristo

Xabier Alonso
22-06-2019



LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

            Naquel tempo, faláballe Xesús á xente do Reino de Deus e curaba a cantos o necesitaban. E como empezaba a caer o día, achegáronse os Doce e dixéronlle:
            ‑ Despide a xente, para que vaian ás vilas e aldeas próximas en procura de sitio para se hospedaren e para que poidan tamén comprar algo que levar á boca, porque aquí estamos nun descampado.
            Pero el replicoulles:
            ‑ Dádelles vós de comer.
            Eles contestaron:
            ‑ Pero se non temos máis ca cinco bolos de pan e mais dous peixes! A non ser que vaiamos nós mercar mantenza para toda esta xente.
            Eran uns cinco mil homes. Mais el díxolles aos seus discípulos:
            ‑ Colocádeos en grupos de cincuenta.
            Dixéronllelo, e sentaron todos. El, colleu os cinco bolos e mais os dous peixes, ergueu a vista ao ceo, bendiciunos, partiunos e déullelos aos discípulos, para que llelos servisen á xente. Comeron todos a fartar, e coas sobras encheron aínda doce cestas.


viernes, 21 de junio de 2019

AS PASCUILLAS. GRAZAS A TODOS




Benqueridos amigos e amigas. Despois dunhas semanas desconcetado das redes, voltamos a actividade. Poderiades pensar que foi para tomarme uns días de descanso despois das axitadas xornadas das Pascuillas. En parte si, pero tamén, por estarmos participando na peregrinación da Hospitalidade diocesana de Lourdes vivindo un ano máis esta única experiencia de compartir días de encontro, oración e profunda vivencia espiritual na gruta das aparicións da Nosa Señora  á meniña Bernardiña Soubirous.
Xa estamos de volta ao labor cotiá, e por iso, volvo a estar convosco.
Agora, despois desta xornadas e dalgunhas actividades que tam´ne reclamaron a miña atención, quixera compartir convosco algunhas reflexións que parten da vivencia da Romaría das Pascuillas na Honra da Virxe da Fraqueira.

1.- Unha vez máis a convocatoria foi un éxito. Cuestión de márketing? Non nos engañemos. É María, que manifesta de xeito especial neste lugar a súa presenza, quen unha vez máis nos uniu en oración como fixera nos comenzos da Igrexa apostólica. Unha chamada que fai a nosa Nai recollendo o manado do seu Fillo na Cruz, ser nosa nai e Imaxe dunha Igrexa maternal. Ao facer balance, moitos se centran nos números, e ben certo que son ben significativos. 
Este ano contabilizáronse 78 imaxes que pererinaron, algunha que estaba programada, por problemas de enfermidades non poideron asistir, esperamos a súa pronta recuperación. Pero xa manifestaron o desexo de incorporarse novas parroquias o vindeiro ano. A todos o agradecemento. 
As Misas no santuario estiveron a rebosar, e o máis significativo foi o silencio que mostra unha vez máis o desexo de orar e unirse na pregaria celebrando a Eucaristía. 
No templo, na capela da penitencia e no recinto do Outeiro estiveron durante horas varios sacerdotes celebrando o sacramento da Reconciliación, en total 8 cregos, e según o seu testemuño foi un non parar, polo que necesitamos tamén experimentar a misericordia do Señor. 
Na Misa solemne, segundo a empresa que planificou o plan de prevención, asistiron en torno a 8.000 persoas. É tamén de destacar o silencio e participación. 
Recibíronse algo máis de 4.000 comunións.

2.- Pero as cifras non son números simplemente, nesta ocasión, son cada un dos romeiros e peregrinos que fixeron deste lugar mariano unha manifestación viva da Igrexa peregrina e en camiño, unha Igrexa orante e alegre, unha Igrexa xenerosa e que se desvela por vivir a súa fe.

3.- A nivel técnico destacar algúns datos de organización: a carpa na que se recolleron as imaxes e se celebrou a Misa solemne, este ano era de maiores dimensión 80 metros de largo por 20 de ancho, o que supuxo un espazo maior e un custe superior. Este é o gasto que debemos afrontar cada ano e que supón un desembolso considerable sendo o seu prezo en torno aos 8.000€. Pero tamén garante un espazo a cuberto e a seguridade de podermos celebrar cómodamente a Euacristía.
O lugar do Outeiro vai sendo cada vez máis un espazo de fe e oración. Nesta ocasión pouidemos xa usar os pedestais de pedra que se fixeron para colocar as imaxes e o pasillo onde se fixeron as reverencias de acollida de cada imaxe, así como o presbiterio para a celebración co altar, e todos os elementos necesarios. Todo isto foi posible grazas á subvención recibida de Turismo da Xunta de Galicia no que se realizou un conveno coa Diocese de Tui-Vigo. 
Este ano, debido á nova lexislación sobre eventos e diversas actividades, foi necesaria a contratación dunha empresa especializada en deseñar os proxectos de autoprotección. Contamos para isto coa ambulancia enviada polo Concello, unha ambulancia que contratou o santuario cun custe de 540€. 
Agradecemos o traballo dos membros da Garda Civil, Policía Local que realizaron o seu labor de seguridade.
Pero tamén contamos co equipo de voluntariado da asociación Vodea e que colocaron un hospital de campaña ao lado do santuario e estiveron acompañando o dispositivo de seguridade. 
No recinto da Misa foron instalados aseos portátiles cun custe de 600€. No recinto do Santuario os aseos contaron neste día, como ven sendo desde hai anos, co persoal dunha empresa de limpeza para manter o orden e limpeza. Asemade dos aseos contan as instalacións con duchas e vestiarios para os peregrinos, todo con auga quente.

4.- Para que todo funcionase contamos coa inestimable labor dun equipo de voluntariado que preparan con esmero e cariño os diversos espazos e atención ás persoas. Deste xeito, un día tan intenso é posible, grazas ao traballo silecioso e discreto de semanas anteriores. Son os que fan que o santuario teña colocada a imaxe procesional nos días da novena, os bancos postos para permitir o acceso das miles de persoas e a atención aos que queren visitar a imaxe. Os que preparan a capela das ofrendas e están ao servizo dos romeiros que queren prender unha vela. Os que atenden a venta de recordos, un servizo que ten como obxectivo poder expandir a devoción á nosa Señora nos diversos lugares do mundo e que sirva de lembranza e oración nos nosos fogares. Os que atenden na casa para o o xantar do voluntariado. Os que atenden o servizo litúrxico para a celebración da Eucaristía e a Reconciliación. Todo feito de forma altruista e gratuitamente ao servizo da Virxe María e dos seus romeiros. A todos moitas grazas

5.- Non quero esquencer aos xoves que este ano fixeron as reverencias e cortesías acollendo e despedindo a cada unha das comitivas que participaron na Romaría. Un traballo moi duro e intenso. 
Cada parroquia conta con moitas persoas que fan posible esta festividade, e por isto tamén agradecer os desvelos e dedicación dos membros das comisións organizadoras. A todos moitas grazas.

6.- Un sincero e fondo agradecemento aos sacerdotes, tanto aos párrocos como os demáis sacerdotes que neste día se fixeron presentes. A súa é unha presneza moi importante e valorada por nós e polos membros das parroquias. 
A todas e cada unha das parroquias que participaron, a todos, o sincero grazas.
O agradecemento ao noso Bispo Luis que, como cada ano, se fai presnete nas romarías. Grazas pola súa presenza e as súas verbas.

7.- Un enorme abrazo agradecido á Pastoral Xuvenil da Diocese e ao seu delegado, D. Samuel. Ao equipo que organizou a ofrenda, tan bonita e significativa. Os xoves que prepararon os cantos, a disposición de todo e a fermosa celebraciónq ue lograron facer que todos vibráramos nunha Eucaristía inolvidable. Grazas aos músicos e cantores.

8.- Unha vez máis grazas á Nosa Señora, a Virxe da Fonte da Franqueira, por acollernos, e facer que un ano máis nos achegáramos na fe e no amor ao Señor.

No facebook tedes unha reportaxe fotográfica da Romaría

Lembrade que o vindeiro ano a Romaría será o 1 de xuño de 2020

Grazas e bo día
Xabier Alonso
21-06-2019








sábado, 8 de junio de 2019

FUEGO DE AMOR (9º día da novena)


No vale encerrarse en el cenáculo del miedo
las ventanas se abren y entra el viento que renueva.
Viento, fuego, temblor, 
y en todos, el gozo, la alegría, la fuerza, el amor.
Es la presencia del Señor
es el Espíritu que en todo penetra y llena de ardor.
Y en medio, María, 
que une en oración. 
Plegaria confiada
ahora es la Iglesia madre
reunida en comunión.
Ahora el Espíritu nos llena
de la fuerza del amor.
Canta de gozo, alaba al señor
Dios está presente
Dios es Amor.



Deus noso Pai, polo teu poder e a túa bondade a Virxe María, froito excelso da Redención, resplandece como imaxe purísima da Igrexa. Concede á nosa Igrexa diocesana de Tui-Vigo, que a venera coa secular advocación de Nosa Señora da Fonte da Franqueira, te-los ollos fixos nela, para que realizando o mandado de Xesús, se entregue ó servicio do noso pobo. Por Cristo, noso Señor. Amén.

PASIÓN DE MARÍA (8º día novena)



Firme junto a la cruz
esperando que todo se cumpliera,
ella pare con dolor
a los hijos de la luz.
En la cruz está el perdón, la misericordia,
el amor, la gracia.
Ahora es María, la madre,
de un hijo?
de los hijos renacidos en nueva alianza
Ahora, parir a cada hijo,
es el gozo de nacer
a la vida de Dios
que sacia la sed de comunión
Madre, ahora estamos a tus pies
abrazando el corazón
con siete espadas 
atravesado de dolor
Ahora, es el tiempo
de la vida y redención.



Señor, Pai bo, pola Paixón do teu Fillo acércaste ól sufrimento da humanidade. Concédenos que, a imitación da Virxe Nai dolorosa que estivo xunto á cruz do seu Fillo moribundo, tamén nós acompañemos ós irmáns que sofren, dándolles consolo e amor. Por Cristo, noso Señor. Amén.




viernes, 7 de junio de 2019

FELIZ (7º día da novena)




Dichoso el vientre que te llevó
los pechos que te criaron
los ojos que te mimaron
las manos que acariciaron.
Dichoso el corazón que te amó,
el alma que te gustó.
Feliz la  mujer que vida te dio,
por mano de Dios,
que en el Espíritu creyó
y en el mismo te parió.
Dichosa, feliz la mujer
que de ti todo recibió
a ti todo te entregó.
Dichosa, feliz
dichoso y feliz tú
el que cree en disposición de amor
como María, la Madre del Señor.
Eres quien de dar vida
si la Palabra en ti
cuerpo tomó.


Señor, noso Deus, ti dispuxéche-la salvación de tódolos pobos na persoa do teu Fillo que nos trouxo o Evanxeo da gracia, e por misterioso designio da túa providencia, asociaches a súa Nai a este labor salvador. Concede á túa Igrexa imitala de tal maneira que logre a evanxelización de tódolos pobos, para que tódolos homes sexan ditosos ó escoitaren a túa Palabra e cumprila. Por Cristo, noso Señor. Amén.



jueves, 6 de junio de 2019

BODA DE ALIANZA (6º día da novena)


Una fiesta inacabada
el vino no termina
el mejor majar en la mesa de familia. 
Alianza eterna
el amor es más fuerte que la muerte.
Vida entregada en mesa de familia
generosa donación
sin reservas ni fronteras.
Vida que se reparte
a raudales de belleza
miedos desterrados
proyectos soñados
que se realizan en lo pequeño.
María hace posible
que todo llegue la hora
en que el hijo del hombre
se manifiesta y revela
aquí está la gloria
de la vida y la unidad.
Fiesta, fiesta, alegría
no cesa la música
porque la salvación está
en medio de nosotros.
María siéntate en la mesa
de nuestras familias
señala a nuestros corazones
y dinos con la mirada de madre
"Haced lo que Jesús os diga"





Señor, Pai santo, que socorreche-la necesidade da xove familia de Caná coa presencia do teu Fillo e da súa Nai María; concede a tódalas familias ser verdadeiras igrexas onde o teu nome sexa coñecido e alabado, lugares de encontro fraterno para escoita-la túa Palabra, anunciada por pais crentes, onde resoe a invitación alegre da Virxe María a vivir como o teu Fillo Xesús nos diga. Por Él que vive e reina por séculos de séculos. Amén.




miércoles, 5 de junio de 2019

QUEDARME CONTIGO. 5º día da novena

Una palabra, quedarme
y es el recuerdo de una plegaria.
Quedarme contigo
oración y gloria,
luz encendida como recuerdo de un sollozo
y se ilumina el corazón,
se llena el alma,
esperanza,
ahora espero, y ya lo tengo,
lo poseo aunque no asido,
lo abrazo, sin ser todo,
cuando lo sea será todo en nada,
lo será, nada y o es todo.
Nada de mi, todo en ti.
Y ahora,
la plegaria ilumina,
llama débil, frágil, suave.
Y una lágrima se derrama,
pero la luz no se apaga.
La luz se hace presencia
y repito la palabra.
quiero quedarme contigo.

Feliz día
Xabier Alonso
05-06-2019


martes, 4 de junio de 2019

TESTEMUÑAS DA FE. (4º día da novena)

Monumento ás nais na parroquia da Lamosa
Xa vin o Señor, os meus ollos viron a salvación. As promesas de Deus xa se cumpriron.
A ledicia de Simeón e Ana é a de de quen pode ver, ao fin dos seus días, que a salvación é certa, que Deus non falla, que o mundo non ten un destino fatal. 
O peso dos anos, tan denostado nos nosos días, é a do cofre do tesouro que durante a vida se vai enchendo de experiencias, de gozos, de ilusións cumpridas, ou de cambios obrigados. Pero sempre que se fai coa convicción de que a vida é unha historia feita polo amor de Deus, a luz que alumea aos pobos, chegará de cheo aos corazóns de todos.
Neste día da novena, contempSeñor do tempo e dos anos: os anciáns Simeón e Ana saíron gozosos a recibir o teu Fillo na súa presentación no Templo. Concédenos recoñecer a Xesús como a luz das nosas vidas, e ós que están cansos polo peso dos seus anos, a dita de sentir sempre, como María, que as súas vidas poden ser un bo testemuño de fe no Reino de Deus que se acerca e está presente no teu Fillo Xesucristo. El que vive e reina por sempre eternamente. Amén.lamos a esca da presentación do neno no templo. Hai unha constante que é a presenza e a acción do Espírito. Continuamente se nos lembra que é grazas a El que se descubre ao Salvador, que pola súa acción o canto de Simeón perdura pois é o canto dun pobo que espera a plenitude.
Hoxe lembramos aos máis vellos. A xente maior, en gran número na nosa sociedade, son o tesouro da historia. O Papa Francisco lembra sempre a importancia de saber escoitar aos maiores, custodios da fe recibida e testemuñas da fe entregada. Na carta aos mozos e mozas fala da necesidade de diálogo entre as xeracións.
Disto somos testemuñas nas Romarías. Os máis vellos entregan esta fe aos fillos e netos, e o fan coa solemnidade de entregar o que é de Deus. E é unha fe vivencial, non teórica. A fe da experiencia da vida, do que a cada un lle ten pasado e como o ten vivido.  Ben é certo que os novos teñen que facer as súas aportacións e darlle a súa linguaxe. 
Este ano, coa presenza da mocidade na ofrenda queremos poñer diante de todos esta realidade, que hai novos que viven a fe nunha linguaxe de hoxe, pois o amor non pasa nunca, é sempre actual e vivo.

Feliz día
Xabier Alonso
04-05-2019



Señor do tempo e dos anos: os anciáns Simeón e Ana saíron gozosos a recibir o teu Fillo na súa presentación no Templo. Concédenos recoñecer a Xesús como a luz das nosas vidas, e ós que están cansos polo peso dos seus anos, a dita de sentir sempre, como María, que as súas vidas poden ser un bo testemuño de fe no Reino de Deus que se acerca e está presente no teu Fillo Xesucristo. El que vive e reina por sempre eternamente. Amén.




lunes, 3 de junio de 2019

MADRE. MAMÁ. (3º día de novena)

Hay palabras que son interminables, que no se agotan, que no cansan, que son eternas. Palabras que encierran tesoros y desvelan corazones. Mamá esa palabra que se adentra en la mirada y se deja acariciar. Que besa la belleza de la arrugas y se enternece en el canto de una nana. 
Y María ya es mamá.Da a luz un hijo, el Hijo. La noche se hace día, la gloria en la miseria de los hombres, el cielo pisando tierra. No viene Dios desde fuera, sino que comienza una nueva etapa con nosotros empezando desde abajo, si desde los más humillante, ¿como termina? El que se humilla, en el pesebre, en la cruz, es ensalzado a los más alto, poniendo su trono en lo más sagrado, pues reina en el corazón del hombre. Tu alma el pesebre, tu vida Calvario, tu ser hijo en el Hijo glorificado.

Neste terceiro día da novena das pascuillas contemplade os recunchos máis cativos das parroquias, os escondites das aldeas, as moradas discretas do silencio dos fogares, o silencio dos quinteiros, as tardes nos anellos, as olladas nos labradíos. Qué ves? Pobreza. Non porque non teñamos nmedios de subsistencia, podemos sobrevivir. Pobreza interior, pobreza de esperanzas, pobreza de silencios pensativos de futuros truncados. Non hai berros de nenos xogando nos camiños, nin cantos de homes e mulleres que van xuntos ao traballo. Pois nesa é onde ven unha palabra nova, de esperanza certa. Pero ergue os ollos porque ven do ceo o canto dos anxos anunciado a gloria do Señor. Deuxa que María diete o seu carrapuchiño ao carón do lume, onde a pota e o cazo fan o xantar dos pequenos. Ser de aldea non é un trauma, nin vergonza, nin cousa antiga e allea. Pero, somos nós, os primieros en devolverlle a dignidade, ennobrecela coa solemnidade de ser escollidos polo Señor.

Cando dentro de oito día van chegando as comitivas procesionais, revordan de fermosura e galanía. Mantos e vestidos da Virxe engalanadas como para unha voda. Enxoiadas coma raíñas, peiteadas e adornadas coma princesas. Pero a mellor xoia, a fermosura máis grande, a homenaxe máis solemne é a dos seus fillos aos pes, co sorriso da ledicia de sermos escollidos para o Señor, coma ela. Non nos deixemos cosificar por aqueles que queren facer das aldeas espazos do antigo, añoranzas do pasado, reliquias de antergos. Non, esta é a vida dos que somos de hoxe. Por iso, poñamos nese día a dignidade do ser crente ben alta, non sexamos fanchotes, nin caiamos na verba de quen as palabras veñen dos excesos. Esteamos cheos da vitalidade da fe, la seguridade na esperanza e da constancia na caridade.

Que as palabras sexan dos seus fillos á mamá. 

Feliz día
Xabier Alonso
03-06-2019

domingo, 2 de junio de 2019

SUBIR LA MONTAÑA CON MARÍA (2º día novena)

María salió deprisa  a la montaña

María recorre un extenso camino, en soledad, en silencio, deprisa, queriendo llegar para proclamar la grandeza del Señor.
A esta etapa de la vida de la Virgen María yo les llamo los ejercicios de situación. Es el tiempo para si misma, para asimilar la situación vital en la que se encuentra después del anuncio del ángel. Recorre el país de norte a sur, por lugares, posiblemente conocidos, pues es ruta acostumbrada para peregrinar a Jerusalén. ¿Lo haría solo? Quiero pensar en que iría en grupo con gentes de las aldeas cercanas que también viajan a Jerusalén. Un comerciante extranjero, una caravana de mercancías, quien sabe, alguna familia joven que lleva a su hijo a presentarlo al templo. Y ella, en su corazón, poniendo su mano sobre el vientre bendecido por Dios, camina con una sonrisa interior. Y escucha a los que van con ella. Unos cuentan como les va el trabajo, los artesanos para resolver las cuentas con sus deudores y a cuantos perdona porque son pobres como ellos. Los comerciantes de como se encarecen los precios al tener que pasar tantas fronteras y pagar las tasas. Los ganaderos o agricultores de la última sequía. Los lamentos de la ocupación romana y de las ejecuciones de rebeldes, los impuestos y de lo bien que lo pasan los ricos más amigos de los romanos. Y ella escucha, y guarda, y va repasando lo que dicen los salmos, y las promesas de Dios, y del verdadero culto. Porque Dios también está presente en las discusiones. ¿Dónde está Dios? Y ella vuelve a tocar con la palma de la mano su vientre. Y, cómo le gustaría gritarles a todos, está aquí, esperad, pronto lo veréis. Pero a ella no le toca decirlo.
Este segundo día de la novena contemplemos a María que camina con su pueblo peregrino al santuario de la montaña. Así es el camino de A Franqueira. Es la peregrinación de situación. Dios os anuncia cada día que está con nosotros. Decir sí, aceptarlo , dejarlo entrar, significa llevarlo con nosotros como María. Este camino con María hacia su santuario es caminar contándole nuestra vida, compartiendo las mismas preocupaciones, alegrándonos en nuestras penas, gozando en nuestras alegrías, sintiendo la confiada mirada de quien provoca una llamada de la fe en el corazón. 
Con ella, repasa la historia de este pueblo, el pueblo de Dios. Reconoce lo que el Señor hace con nosotros, proclama que Dios está con los pobres y sencillos.
Subir deprisa a la montaña para, juntos cantar, proclamar que Dios es grande, que su fuerza es invencible, pues el amor es más fuerte que la muerte. Que no hay lejanía, ni separación, que todos somos un solo cuerpo. 
Subir para tocar el cielo, mirar a lo alto y no tener miedo. Subir para pisar tierra sagrada, esta tierra que es nuestra, la tierra que nos vio nacer. Cuantos de vosotros habéis hecho vuestra primera peregrinación en el vientre de vuestra madre, yo conozco unas cuantas personas. Ahora, tú que llevas vida en tu corazón, asciende para que se convierta en entrega, servicio, generosidad, bien fraterno. Ahora haz que la visita sea un grito de alabanza. 
Hoy, en este día, contemplamos a María llena del Espíritu derramando los frutos del amor de Dios

Feliz día
Xabier Alonso
02-05-2018

NON TE OLVIDES DÚAS COUSAS
HOXE, DESPOIS DA MISA DAS 5, PREGÓN A CARGO DE ANTÓN VIDAL, PRESIDENTE DE GALAXIA

NON ESQUEZADES QUE ESTE ANO QUEREMOS CONTAR COA XENTE XOVEN QUE QUEIRA PARTICIPAR COA PASTORAL XUVENIL NA OFRENDA DA VIRXE NO DÍA DAS PASCUILLAS.


sábado, 1 de junio de 2019

MARÍA, LA MUJER (1º día de la novena)

Hoy comenzamos la novena en Honro de la Virgen y que nos prepara a la celebración de la Romería de Pascuillas. Iremos desgranando poco a poco algunos aspectos, de forma sencilla, que descubrimos en María. Pretende ser una ayuda a las personas que en la distancia se unen a nosotros y no pueden participar en la novena, o bien por distancia, o por enfermedad, o por imposibilidad. A todos os tenemos presentes en nuestras oraciones.
Quiere ser una ayuda a las personas que preparáis la peregrinación en vuestras parroquias. Divulgad estas pequeñas perlas de oración.

También recordad, hoy comenzamos la novena a las 6 de la tarde con el rezo del Rosario.
La Misa será a continuación. Hoy preparan las niñas de catequesis

Mañana tendremos los horarios habituales del domingo: 11 de la mañana y 5 de la tarde
El rosario y la novena a las 4,30 de la tarde
A continuación tendremos el pregón a cargo de D. Antón Vidal, presidente de Galaxia

Lo primero que debemos recordar que María es mujer. Es una evidencia, pero no está de más recordarlo, porque en nuestro empeño de ensalzarla, que no está de más, podemos divinizarla de tal forma que nos olvidemos su dimensión humana. Es cierto que cada uno, al recordar a nuestros seres queridos, procuramos evitar aquellas actitudes o realidades negativas, porque no queremos manchar su memoria. En María, no hay nada que la manche, pues es Inmaculada, sin pecado, pero debemos recuperar la normalidad de su vida, o más bien, la excepcionalidad de su vida en la pobreza de su condición de mujer en una sociedad de hace más de 2000 años, de pobre en una región marginada. Ella sabe lo que es el desprecio, pues de Nazaret no se esperaba nada bueno. Ella sabe lo que es la humildad, no obligada, sino como la actitud de servicio. Ella sabe lo que es la ilusión y la esperanza de ser esposa y madre y de esta forma mostrar la bendición de Dios, pues la mujer que no lo lograba era colocada en un rango aún más inferior. Ella sabe lo que es la necesidad. Ella, es la mujer, de la que con los pocos datos que tiene el evangelio, son suficientes para diseñar un retrato extraordinario. Ella es mujer y así es elegida por Dios para ser la madre. No es solo la necesaria intervención de la mujer para poder hacer presente al Hijo de Dios en el mundo, sino , que es la mujer que asume, desde la libertad ser madre por designio de Dios, y en la libertad asume los riesgos. Ella, como mujer, entrega a Dios su cuerpo como lugar de la presencia de la santidad, del mismo Dios en su Hijo. Y esto no es una cuestión solo necesaria, sino que esconde también la grandeza de que Dios asume la realidad física, biológica de ser en medio de nosotros en las entrañas, el ser formado en el vientre de la mujer.
Decir sí a Dios, y hoy ponemos nuestra oración también por las vocaciones, es aceptar que todo nuestro ser sea presencia, posesión, lugar del ser de Dios entre nosotros. 
Hoy María, mujer, cuida de las mujeres. Te pedimos especialmente por aquellas que sufren en su cuerpo los golpes de a violencia, en su vida  la humillación, en su ser el desprecio.

Un abrazo
Feliz día
Xabier Alonso
01-06-2019