tag:blogger.com,1999:blog-44557015761115734562024-03-17T09:42:21.935+01:00santuario da franqueiraSantuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.comBlogger1169125tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-87359152383946640342024-03-17T09:41:00.002+01:002024-03-17T09:41:24.516+01:00LOCURA DE AMOR. PARA SIEMPRE<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkeOgZnUnH_OV9cFUZqyP7u74CBARJUmzBq_vgM4NenmvETRr7IbxXfcdNVENAm-qMPwaqB595TvdTINYmzH7Hp_8Q-AMgvV-0Bk538hkFbUc2HqJx8DeOLUXvhoJRzxx9DXRaoV-IUAY-iNEwTKJuHggkptSMoLj_4EB5YpH_rfizdM2sMN6SPHMFuNjK/s5184/IMG_3370.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5184" data-original-width="3456" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkeOgZnUnH_OV9cFUZqyP7u74CBARJUmzBq_vgM4NenmvETRr7IbxXfcdNVENAm-qMPwaqB595TvdTINYmzH7Hp_8Q-AMgvV-0Bk538hkFbUc2HqJx8DeOLUXvhoJRzxx9DXRaoV-IUAY-iNEwTKJuHggkptSMoLj_4EB5YpH_rfizdM2sMN6SPHMFuNjK/s320/IMG_3370.JPG" width="213" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Queridos todos. A lo largo de estas semanas hemos podido contemplar como Dios nos da muestras de su inmenso deseo de vincularse de una forma más radical a la condición humana. El origen del hombre está en Dios, la persona humana es imagen y semejanza de aquel quien es fuente de todo amor. Desde la pedagogía de Dios quiera ido mostrando a lo largo de la historia de la salvación esos deseos de relación y lo establece significativamente en el pueblo de Israel.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Hagamos un pequeño repaso de esas alianzas que hemos contemplado lo largo de esta cuaresma. Después del acontecimiento del diluvio Dios pacta con nueve y establecer el signo del arcoíris con la promesa de una nueva creación. En monte Moriah la promesa de Dios a Abrahán en el acto sacrificial establece un pueblo que surge en la fragilidad y la imposibilidad de futuro. En el monte Sinaí, con Moisés, a través de las tablas de piedra de los mandamientos, Dios culminar su acto liberador configurando un pueblo gobernado por la ley del amor a pesar de ser un pueblo de durar cerviz y que muchas ocasiones sufre y cae en la tentación. El domingo pasado teníamos la oportunidad de confirmar esa promesa de Dios en un nuevo templo que resurge de las cenizas de la devastación y que as signo de la presencia de Dios en medio de su pueblo.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Pero la locura de amor de Dios no tiene límites. Y la expresión de penetrar lo más profundo de la condición humana lo encontramos hoy en la profecía de Jeremías. La declaración de amor que se hace una promesa de eternidad: “yo seré su Dios y ellos eran mi pueblo” significado en un corazón en el que se inscribe esta alianza de amor.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Una nueva humanidad, un pueblo, una nueva ley, un nuevo templo, un nuevo corazón es el acercamiento de Dios aquella aceptemos en esa radical entrega que hace por nosotros y que nos vincula definitivamente a través del sello de la cruz.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Dentro de pocos días tendremos la oportunidad de escuchar de Jesús “este es el cáliz de la nueva alianza”, “os doy un mandato nuevo” y en el amanecer de un nuevo día seremos llamados a ser en Él signo de la presencia de una nueva vida.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Igual que aquellos griegos le pedían a Felipe que quieren ver a Jesús (Juan 12,20) hoy también muchas personas se encuentren en situación de búsqueda. Querer verlo. Ahí está la clave de una actitud. Abrirse a un encuentro. Y Jesús nos muestra un camino en el que se hace ofrenda entregando su vida por todos. Es labor de todo cristiano el camino del encuentro con Jesús. Cada uno tenemos la oportunidad de poder estar con él, escucharle, sentirle, dejarnos interpela, aceptable como buena noticia en nuestro corazón. Ya sabe el Señor cómo debe interactuar con cada uno, cuál es el momento en el que debe y está preparado para aceptarle, no seamos obstáculo para el encuentro de tantas personas que quieren conocer a Jesús llamándoles de razonamientos y palabrerías, o legalismos y costumbres, normas o imposiciones. Es el momento en el que anunciar el evangelio es abrir caminos para el encuentro. Abrir nuestro corazón transformado y renovado en la alianza de amor.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Por última recordados que hoy celebramos el día del seminario. Recemos por las vocaciones y pidamos al Señor que ayudemos a los jóvenes a escuchar la llamada del Señor</span></p><div style="text-align: justify;"><br /></div>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-49464370827759855512024-03-10T09:12:00.001+01:002024-03-10T09:12:09.301+01:00NON DAR AS COSTAS Á LUZ<p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN7y-Gw-HiQxsFnAt4i-6uL7i-QYRyenO0LMnl84EnGVde2zqG6ZpPCApSOX87pfM7bWybrg1cmMHvzQY8TNeriUwyTgfuGq2ndbdXIs0fmPq3NKteiArXD2pQy4mBPQcmMeWA-uSM_pTPxC_wvq1ZEuHwxS5N7PtFTbddGVF5iA27vJbtqAjQXyCKi24T/s5184/IMG_3391.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="5184" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN7y-Gw-HiQxsFnAt4i-6uL7i-QYRyenO0LMnl84EnGVde2zqG6ZpPCApSOX87pfM7bWybrg1cmMHvzQY8TNeriUwyTgfuGq2ndbdXIs0fmPq3NKteiArXD2pQy4mBPQcmMeWA-uSM_pTPxC_wvq1ZEuHwxS5N7PtFTbddGVF5iA27vJbtqAjQXyCKi24T/s320/IMG_3391.JPG" width="320" /></a></div><br /> Benqueridos/as:</span></div><span style="font-family: Quicksand;"><div style="text-align: justify;">Xa estamos chegando á fin do camiño coresmal. Este domingo os cregos na Misa podemos vestir coa cor rosada. É un detalle que pode ser mínimo, pero que facilita poder albiscar a luz do Resucitado, e ao mesmo tempo, ir vendo os froitos deste camiño penitencial no que somos chamados a rexurdir á vida nova.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Neste domingo escoitamos unha palabra do evanxeo de Xoán no diálogo de Xesús con Nicodemo. Na noite preséntaxse onda o "enigmático mestre" que lle inqueda o corazón, pero que non se decide a dar un paso adiante. A conversa ten dúas liñas que nos axudarán a dar grazas a deus neste día do Señor.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">A Cruz. Lembrando o feito de que Moisés ergue o estandarte da serpe para sandar ao pobo ferido no deserto, así será elevado, en expresión de Xoán refírese á Cruz, como a mostra radical do amor de Deus por salvar ao mundo. A chamada de tomar a cruz e seguir a Cristo convértese nun camiño de amor, de aceptación do amor de Deus por nós.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">A Luz. Acoller e deixarse alumear pola luz. Cando estamos na casa e abren a porta e da o sol, se alguén entra e pega forte a luz, a nosa ollada non é quen de distinguir o rsostro. Vir a contra luz e andar a contra luz e estar vendo a propia sombra. A proposta do camiño de fe é deixar que a luz nos alumee o rostro. Quen así vive non se avergonza, da a cara, transmite a presenza da luz.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Hoxe somos convidados a vivir cara a luz vivindo na verdade. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Virar de rumbo ás veces é necesario, pero non dar as costas á luz</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">feliz domingo</span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-10635140021699770682024-03-03T09:41:00.002+01:002024-03-03T09:41:19.177+01:00ADORADORES Y NO VENDIDOS<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBeeQC-6NAaFwog4VI7b3282xHSyZTW5uxzMDDRy5eAXiCYJw4j3D1tyh_JgS9OVIfgZbLLNVqN308bZlq3F5hhaMeoFD38YJEjhIFgOuzlRzWmgT4LZGyEiomMjk2JrUWypd4Br4Y6HlS-3YqNhOUeTMjZOLI6IG0cruMaLwml__A6ZyDgEJFZiNkyda/s5184/IMG_3378%20(1).JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3456" data-original-width="5184" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlBeeQC-6NAaFwog4VI7b3282xHSyZTW5uxzMDDRy5eAXiCYJw4j3D1tyh_JgS9OVIfgZbLLNVqN308bZlq3F5hhaMeoFD38YJEjhIFgOuzlRzWmgT4LZGyEiomMjk2JrUWypd4Br4Y6HlS-3YqNhOUeTMjZOLI6IG0cruMaLwml__A6ZyDgEJFZiNkyda/s320/IMG_3378%20(1).JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> En el camino cuaresmal que estamos realizando, seguimos contemplando las alianzas y vínculos que Dios establece con su pueblo. Hemos visto la alianza con Noé, el domingo pasado como Abrahán y el de hoy nos pone en pleno camino de liberación la entrega de los mandamientos a Moisés. Es un camino de relación que nace de la respuesta al amor liberador de Dios. Recordemos cuando dice en ese camino del desierto yo soy tu Dios hito eres mi pueblo. El decálogo establece, con el objetivo de dar la vida a ese pueblo, el crecimiento en las relaciones con Dios, con los demás y con la casa común en la que habitamos (las cosas). El agradecimiento del pueblo que confía en el amor de Dios es el de dejarse guiar y conducir, cuidar y fortalecer.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Pero continuamente el pueblo de Dios necesita ser purificado de su relación y respuesta a Dios. Cuando Jesús entra en el templo de Jerusalén y expulsarlos mercaderes es un signo de purificación, una acción profética en aquel mismo Jesús establecer los criterios en los que se recupera la esencia de esa relación con Dios. Ya no serán necesarios los sacrificios de animales, el rito o viejo y antiguo ha cesado se establece una nueva relación que aparece significado en el que será el cordero pascual que quita el pecado del mundo. La destrucción del templo y su reconstrucción en tres días es una invitación a a dejar que el Señor entre en el templo de nuestra vida, en nuestro corazón, en nuestras relaciones familiares, laborales, sociales. Jesús entra con el deseo de iluminar y dar vida, pero muchas veces encuentra que templo Santo de Dios que su pueblo, que somos cada uno de nosotros, que es este mundo que él ha salvado y salva, se convierte en un negocio enmascarado detrás muchas veces de una falsa calidad, o de humanismo que deja al hombre relegado a la esclavitud, no solo física, económica o social sino también en una esclavitud en el que se vulnera la conciencia y la dignidad del hombre.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Hoy el Señor entra con la cruz, signo del amor, escándalo y necedad para muchos y lo hace con el deseo de que podamos ser liberados de la comercialización de nuestra propia realidad.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Señor, comerciamos con nuestra libertad y la vendemos al bajo precio de querernos autosuficientes y capacitados para lograrlo todo. Vendemos nuestra capacidad de poder ser generosos y lo cambiamos por la satisfacción de tener cosas. Vendemos la verdad y elevamos al pedestal de la adoración la mentira. Vendemos la justicia y nos rendimos en la victoria que somete a los más débiles. Vendemos nuestra limpieza de corazón y es al famoso el placer. Vendemos el encuentro entrañable con Dios y nos doblamos ante ritualismos vacíos. Vendemos nuestra oración y ponemos nuestros monólogos. Vendemos el proyecto de ser comunidad y situamos el ídolo del individualismo. Vendemos la paz y la armonía y adoramos la violencia y la guerra. Vendemos la caridad y adoramos un progreso desordenado.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Es el Señor quien entra en el templo de tu corazón y lo llama a ser purificado por el amor de la cruz, lo revuelve todo y nos invita a dejarse amar. Es el culto en espíritu y en verdad, el se une en ofrenda por el Hijo en el Espíritu Santo.</span></p><div style="text-align: justify;"><br /></div>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-36642629948693389302024-02-24T19:43:00.002+01:002024-02-24T19:46:17.865+01:00TRANSFIGURADOS NO AMOR<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVC95Npvln-yFZ1f576cn9CsN35yNCkyYc0vJBWfDgmkbJBFju15vmcS3N4TgYxFsUKTEgwLxDf52YLu5Q39mMIIpauPom6AokjaBApkTBnyhGs0DAW9ewlb9TAZNIasW_aNxyK3cMFuLXt9rCQC2R3gnv_lFnvtP4XtUkWKRlau8k7i8ML9iVIGpMOi1n/s1732/IMG_3363%20int.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1154" data-original-width="1732" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVC95Npvln-yFZ1f576cn9CsN35yNCkyYc0vJBWfDgmkbJBFju15vmcS3N4TgYxFsUKTEgwLxDf52YLu5Q39mMIIpauPom6AokjaBApkTBnyhGs0DAW9ewlb9TAZNIasW_aNxyK3cMFuLXt9rCQC2R3gnv_lFnvtP4XtUkWKRlau8k7i8ML9iVIGpMOi1n/s320/IMG_3363%20int.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />E Xesús dixo "subamos á montaña". E Pedro, Santiago e Xoán ascenderon. Non sabían para que, pero subiron. O camiño é longo, silencioso. Estaba o seu interior rumiando a palabra que lles dixeera "ir a Xerusalem, alí será entregado o Fillo do Home, crucificaranno e ao terceiro día ha resucitar". Silencio, sorpresa interior, incomprensión. </span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">O cuimio da montaña é silencio, soedade, lugar de oración, de entrar en intimidade, de desbordamento polo que significa ter nos pes a terra e o corpo apuntando ao ceo. Prepara así ao discipulado a subir, incomprensiblemente, a outra montaña, o Calvario, a un éxodo de paixón, a unha luz de resurrección.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Xesús transfigúrase. Manifesta a Gloria, Elías e Moisés, a Palabra dos profetas e a Lei. Os homes do Antigo Testamento que subiran a dúas montañas para recibir de Deus a mensaxe. Agora todo está encamiñado, todo leva a vislumbrar a luz da vida.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Nós somos chamados a subir a unha montaña. En silencio facemos esta coresma. Interiorizamos que non podemos obviar a cruz. O amor faise ofrenda. Deixñemonos transfigurar, ese é o camiño coresmal. Renovarse na Pascua. Deixemos que o Espírito nos transfigure no amor.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Feliz domingo</span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-50896129013200517172024-02-18T09:22:00.003+01:002024-02-18T09:22:31.195+01:00CUARESMA, CAMINO DE RENOVACIÓN VITAL<p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFxG_vjzhESY6NUk2SK32Mg6OUR9dBN9C34VFe0Kzreplvsh1-6qoTQczJup2MZiFSzCKLkpTGibQbrCfsDvRT-8WAkHzkMQClHhd4-NJCjUwcfSSp49W3_f_9BfD_5UYoE4CptZjetDRVYK7thtxWxLsOgObjbUmrbityOHv_4sBsUBjhgjVLlR2ilL9J/s2048/fotos%202015%20607.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Quicksand;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFxG_vjzhESY6NUk2SK32Mg6OUR9dBN9C34VFe0Kzreplvsh1-6qoTQczJup2MZiFSzCKLkpTGibQbrCfsDvRT-8WAkHzkMQClHhd4-NJCjUwcfSSp49W3_f_9BfD_5UYoE4CptZjetDRVYK7thtxWxLsOgObjbUmrbityOHv_4sBsUBjhgjVLlR2ilL9J/s320/fotos%202015%20607.jpg" width="320" /></span></a></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Queridos
Hermanos y Hermanas. Con el gesto sencillo pero cargado de simbolismo, de la
imposición de la ceniza el miércoles pasado, hemos iniciado el tiempo litúrgico
de la cuaresma. 40 días que nos invitan adentrarnos en el desierto de nuestro
propio corazón. Una experiencia atrevida que sólo por el impulso del Espíritu,
como escuchamos en el evangelio que lleva Jesús a permanecer durante 40 días
inaugurando esta experiencia de oración y ayuno que potencia la fuerza
necesaria para vencer las tentaciones. No podemos ser ingenuos creyendo que no
somos tentados. Cada día sufrimos los atractivos del poder, de la vida fácil,
de la comodidad, del orgullo, de la vanidad, que llevan consigo violencias,
enfrentamientos, desigualdades, y que nos llenan de miedos, vacíos,
inseguridades.</span><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand;">La cuaresma
es además esa oportunidad de desterrar de nosotros todo aquello que impide a
vivir la autenticidad. Cuanto más nos llenamos en nuestra exterior más vacío
sentimos en nuestro interior. Cuanto más nos preocupamos de lo superficial más
inseguros no sentimos en lo importante y fundamental. Cuanto más nos aferramos
a las satisfacciones inmediatas y a las relaciones superficiales más alejados
nos encontramos de relaciones auténticas. Cuanto más nos sentimos seguros de
arreglar nuestros propios problemas y creer superadas las dificultades por
nuestras solas las fuerzas más nos alejamos de los problemas de los demás y nos
insensibilizamos del dolor de los hermanos.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand;">La cuaresma
es un camino de libertad en la que Dios quiere renovar su alianza con nosotros.
Iremos paulatinamente descubriendo la riqueza de este pacto de amor hasta que
llegados a la cumbre del calvario podamos contemplar la sangre derramada como
signo de la nueva y definitiva alianza en la que somos rescatados y liberados. Rescatados
de la muerte y liberados de las ataduras que aprisionan nuestra esperanza. Sólo
desde el amor podemos comprender este deseo inmenso de Dios de llevarnos a la
vida.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand;">La cuaresma
es un camino de conversión. Estamos viendo cómo las nuevas tecnologías sacan continuamente
modelos cada vez más preparados para distintas acciones. Teléfonos que
funcionan como pequeños ordenadores y que parece que queda oculto su primitivo
destino que era simplemente llamar y responder a las llamadas. Y cada vez la
comunicación se hace más compleja y las voces de las personas con las que nos
comunicamos quedan ocultas bajo la presión de miles y miles de mensajes, de
videos… La conversión es recuperar la versión más original que no quiere decir
que esté agotada o que ya no tenga interés, sino que es la versión que va hacer
posible recuperar aquello para lo que estaba diseñado. La cuaresma es recuperar
tu auténtica versión llena de belleza, de alegría, de ilusión… Todo aquello
para lo que hemos sido creados para vivir en el amor manifestando el verdadero
amor.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand;">A lo largo
de estas semanas se intensifica en nosotros el deseo de Dios. Lo hacemos a través
de la escucha de la Palabra, de la oración, de la renuncia y el sacrificio, y
una vida en caridad comprometida con los más pobres.</span><o:p></o:p></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-12284867949960732082024-02-10T19:58:00.001+01:002024-02-10T19:58:06.388+01:00UN DOMINGO SALUDABLE<p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnDwd0eR_NPNxxH5WgDmpaG__M4t4e7PT8u418EoGZEBvgOpnPEmVXXExF9WRqMuL9c-sHPlPKozAGEOta-Ce36xwEYpNfHE90necOg4CVErK5xgr1jtCIItOHnV5p2ZZScareg-vVzgK-ybEUvBGCkfyHz9neMyr3JAn0MO6skp_ucfF9Pi0pRR2u6Ix/s1600/0dbcedd7-3398-4ac4-8022-86a510d181da.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEnDwd0eR_NPNxxH5WgDmpaG__M4t4e7PT8u418EoGZEBvgOpnPEmVXXExF9WRqMuL9c-sHPlPKozAGEOta-Ce36xwEYpNfHE90necOg4CVErK5xgr1jtCIItOHnV5p2ZZScareg-vVzgK-ybEUvBGCkfyHz9neMyr3JAn0MO6skp_ucfF9Pi0pRR2u6Ix/s320/0dbcedd7-3398-4ac4-8022-86a510d181da.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Estos días muchas personas ponen caretas tapando su rostro. Ocultan su verdad detrás de una parodia que quiere ser burla y ocultamientos al mismo tiempo de la realidad en la que viven. Es una forma de superar los miedos y vergüenzas en mundo de la posverdad y tantas veces de mentiras. Jesús nos invita a ser rostro de la VERDAD ante el mundo.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hoy, en medio de la farándula y del ruido, de comparsas y parodias, te invito a que no ocultes tu rostro. El Señor te llama a que sea veraz y sincera tu vida. No hay nada tan cruel como que alguien te engañe o te mienta. ¿Quieres ser así? ¿verdad que no?</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Este domingo confluyen en nuestra celebración la fiesta de la Virgen de Lourdes con la Campaña del enfermo y la Campaña contra el Hambre de Manos Unidas. Ponemos ante el Señor las fragilidades, que bien conoce. El se embarra en la condición sufriente del ser humano. Contemplamos su cercanía y compromiso con los leprosos, hasta tal punto, que no puede entrar en las poblaciones por ser considerado un "contaminado" más. No podemos auxiliar y acompañar la realidad sufriente del hermano si no "calzamos sus botas", si no nos involucramos en su mismo dolor. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">La Buena noticia de Jesús para nosotros es que no pasa de largo a nuestro grito. Hoy sentimos el llanto de los enfermos y de las personas que pasan hambre. Jesús está en ellos.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Que nuestra Señora de Lourdes nos ayude a refrescar nuestra vida en las fuentes de agua viva, en el bautismo regenerador, en la gracia del perdón, en la salud del amor.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hoy es un domingo saludable en el que los creyentes en cristo queremos ser pan , alimento de salud y vida en medio del mundo.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Feliz domingo</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">entra en este enlace para ver el vídeo de la campaña de Manos Unidas</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYcR_2cOUIF7GIbSAP2xYrgwK63Z9NxoUy_WmOcKPcJgvvNSdtfpMrVByZNkbvWxQCd8lVGQGvSWdrdwDi984fcwng2vc4uEXHpA7saC7e1oLRdaJmzLBw4cTgZmFsxHhdUPs_5F2fFmOE4tvPIhxaxQq_3yjjRwomaDCzh7dzBLXdmWi2r1EEwl6cvjM1/s1000/LOURDES.2017.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYcR_2cOUIF7GIbSAP2xYrgwK63Z9NxoUy_WmOcKPcJgvvNSdtfpMrVByZNkbvWxQCd8lVGQGvSWdrdwDi984fcwng2vc4uEXHpA7saC7e1oLRdaJmzLBw4cTgZmFsxHhdUPs_5F2fFmOE4tvPIhxaxQq_3yjjRwomaDCzh7dzBLXdmWi2r1EEwl6cvjM1/s320/LOURDES.2017.jpg" width="240" /></a></span></div><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://youtu.be/k-CfuPu49v4">campaña del manos unidas</a></span></p><p>entra en el santuario de Lourdes en Francia</p><p><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://www.lourdes-france.com/es/">Santuario de Lourdes</a><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><br /></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-40994623065635410512024-02-03T20:15:00.001+01:002024-02-03T20:15:45.931+01:00DEL CANSANCIO A SER SERVIDORES<p><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHBdUE4MSHn8wTnqBRAOCtZNPFb0JOw5LvXPn2Zo_2YijqK82Gxzdr0uu6Gbvkuxxtlo4c2QJ2Z5WcxSPEGPPJM2TKrf5-djCG_-7UK7tkGdF9Yj5cOqcDKGVVm8wqyGmsMpNoE1_fzETuejYZPabJyvAQks4O312pX6GvGcwCTagO6QFCOpI2CnyvZ0kW/s960/PAPA%20SEMANA%20SANTA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="641" data-original-width="960" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHBdUE4MSHn8wTnqBRAOCtZNPFb0JOw5LvXPn2Zo_2YijqK82Gxzdr0uu6Gbvkuxxtlo4c2QJ2Z5WcxSPEGPPJM2TKrf5-djCG_-7UK7tkGdF9Yj5cOqcDKGVVm8wqyGmsMpNoE1_fzETuejYZPabJyvAQks4O312pX6GvGcwCTagO6QFCOpI2CnyvZ0kW/s320/PAPA%20SEMANA%20SANTA.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> Continuamos leyendo el evangelio de Marcos. Jesús sigue en Cafarnaúm. Sale de la sinagoga. Todos sienten admiración por él. Necesita un poco de vida familiar, la de su nueva familia, el discipulado. En casa de Pedro, con Juan, Santiago y Andrés, se acerca al lecho don de descansa en su enfermedad la suegra de Pedro. La toma de la mano y la levanta. Parece algo sencillo. Jesús sigue comunicando vida, salud, para rescatar al que yace en la postración. La que está sol en su enfermedad pasa a integrarse en el grupo. ¿Como? Sirviendo. Así es como nos rescata Jesús. Por su Gracia nos levanta, nos resucita, nos devuelve la vida y su sentido, para que nuestra misión, aunque sea sencilla, se convierta en protagonismo de que él nos invita por su fuerza a hacernos servidores.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Piensa por un momento las situaciones de derrota, de cansancio, de desolación. Es Jesús quien infunde un nuevo impulso por la fuerza de su amor. Somos rescatados por el bautismo a salir al encuentro de los demás para servir. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">El nos pasa del cansancio a la alabanza.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Demos gracias </span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Feliz domingo</span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-15123146037629716162024-01-28T09:38:00.001+01:002024-01-28T09:38:27.422+01:00XESÚS PASA FACENDO O BEN<p><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgDXF8SKsTIWUTgTlkk3EzrEOYg0uITdfBH61BlpCLJLx3AxOHg7EUM9tLgydZmELLMBbl-wMVboQvLuLM4LiStBzAQcRA_DREpRy_TNGjtz-647Zvb5jjgDOI_87SO55JfPFrR4SRhXNp3UpUz08pPXGqCAREHe6q2eSjVymG_gVfx4CsnEK9EtemhAM/s1600/41e5ca9b-a60b-4f2a-b356-26e400f0dd7f.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIgDXF8SKsTIWUTgTlkk3EzrEOYg0uITdfBH61BlpCLJLx3AxOHg7EUM9tLgydZmELLMBbl-wMVboQvLuLM4LiStBzAQcRA_DREpRy_TNGjtz-647Zvb5jjgDOI_87SO55JfPFrR4SRhXNp3UpUz08pPXGqCAREHe6q2eSjVymG_gVfx4CsnEK9EtemhAM/s320/41e5ca9b-a60b-4f2a-b356-26e400f0dd7f.jpg" width="192" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> Xesús inicicia o seu ministerio proclamando, ensinando dun xeito novo, que chega ao fondo das persoas para rescatalas das ataduras da ignorancia, para que poidan ser libres nas súas decisión e destinos, para que acollan o don de ser fillos e fillas de Deus, para que coñezan a vontade do Pai, para que conduzan a súa vida ao amor auténtico. Non ven a cargar sobre nós pesadas leis e insoportables normas, senón a invitarnos, con él a facer o camino da lei do amor, que é moito máis radical, pero que se converte nunha cruz que se acolle desde ese amor. </span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Xesús é o profeta que xurde no medio do pobo e que revela os misterios do Reino na fala e nos feitos. Xesús é a verba profética que se achega aos que viven sometidos polo mal. Así, nós, rezamos “non nos deixes caer na tentación”. Xesús libera a todos os que lles é arrebatada a súa condición humana polo mal. O exorcismo que realiza Xesús é o comezo da súa acción liberadora de toda a relidade humana. Así, se nós, como Igrexa, non so acudimos ao recate das persoas no material, senón que a raíz dos males ven do interior, que se atopa desfeito pola desesperanza e a tristura. O mal, o maligno, é división e violencia, non so física que xa a vemos nas guerras e as súas consecuencias e que son orixinados pola maldade que se apodera da condición humana, senón tamén das violencias interiores que nos alonxan da beleza da propia condición humana como fillos e fillas de Deus.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Neste domingo repite “non nos deixes caer na tentación, máis líbranos do mal”</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Xabier Alonso</span></p><p><br /></p><p><br /></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-53937652805090880772024-01-13T20:14:00.001+01:002024-01-13T20:14:10.359+01:00SER ACOMPAÑANTES NO CAMIÑO<p><span style="font-family: Quicksand;"> <br /><span style="font-size: 12pt;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYnZEN0kcrq4i21-pEzev8bAipc_qJGtx9bLQE9N-bca9pbzCgabEnxEPOGSxY6i5MVsPhWlr-dRNIO9DmO_x7soolJohyphenhyphenZ087PtknHkEBSZCEFIOCVT2ztm8SeuOZy1fymOSi_qKntY4x8amnTXGH8DINzS2qvLTJiITQ4RrUlS-3FszONC0TQMjewFTB/s640/nevada%20navidad%20fatima%20207.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYnZEN0kcrq4i21-pEzev8bAipc_qJGtx9bLQE9N-bca9pbzCgabEnxEPOGSxY6i5MVsPhWlr-dRNIO9DmO_x7soolJohyphenhyphenZ087PtknHkEBSZCEFIOCVT2ztm8SeuOZy1fymOSi_qKntY4x8amnTXGH8DINzS2qvLTJiITQ4RrUlS-3FszONC0TQMjewFTB/s320/nevada%20navidad%20fatima%20207.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Despois de termos celebrado o Nadal comezamos o tempo
ordinario. Cada domingo, día do Señor, ofrécesenos a oportunidade de escoitar
con agarimo e agrado os acontecementos e as verbas que o Evanxeo van debullando
do acontecemento salvador, a presenza de Deus no seu Fillo Xesús.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">A palabra de hoxe fainos reflexionar sobre a importancia
das mediacións na nosa vida. Elí, o ancián que acompaña na súa madurez a
Samuel, axúdalle a discernir a chamada de Deus. Non eran frecuentes as
revelacións e Samuel non sabe que lle chama no medio da noite, irrumpindo no
sono. Deus chama polo nome. Samuel necesita saber que é o que pasa. Elí
axúdalle.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Xoán Bautista indica que é o Año de Deus. Os seus discípulos
andaban á busca. E seguen, grazas á mediación de Xoán. Onde vives? Preguntan.
Vinde e veredes. Dilles Xesús. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Pensemos na cantidade de persoas, feitos, acontecementos
que Deus pon no noso camiño da vida para facermos preguntas, para afianzar as
nosas inquedanzas coas respostas. Dicimos: canto me gustaría ser boa persoa como
Fulanito, ou ser feliz como Menganito. Ponlle nomes. Cando lemos as vidas de
santos, ou reflexionamos na vida de María a Virxe, cando nos admiramos ante a
heroicidade de persoas do día a día, ou nos interpelan as decisións de homes e
mulleres que entregan a súa vida por unha causa. Pensamos que están feitos
doutra pasta, e poden ser mediacións, camiño para chegar á fonte verdadeira da
humanidade auténtica, ou da santidade que procede de Deus. Porque o Señor segue
a chamarnos para estar con El, para deixarnos facer polo seu amor.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwGrXCEJqISFDtklIJ2mcSN9slsxsSd-VkIDc7k1TXt_fWg2jQq7l-NEPQmUECXyGJWtWmFUjreV3qKZkzavzIFcO2CBnkyAcAQqq2fqqjKzzqSPtbSb-upR9JnX2AcJlW2lXPyShNi_nchjEqZ5Sqrd1CoX332vBGezWBwJfrS6cfcN36ftViLy7B6wl0/s640/nevada%20navidad%20fatima%20204.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwGrXCEJqISFDtklIJ2mcSN9slsxsSd-VkIDc7k1TXt_fWg2jQq7l-NEPQmUECXyGJWtWmFUjreV3qKZkzavzIFcO2CBnkyAcAQqq2fqqjKzzqSPtbSb-upR9JnX2AcJlW2lXPyShNi_nchjEqZ5Sqrd1CoX332vBGezWBwJfrS6cfcN36ftViLy7B6wl0/s320/nevada%20navidad%20fatima%20204.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;">Podes ser ti tamén mediación? O gran interpelante,
mediador, espello no que nos miramos e vitral no que se trasloce o rostro do amor
de Deus é Cristo. Hoxe digámoslle como os primeiros discípulos, Onde moras?
Pidámoslle ao Espírito que nos axude a ser Igrexa que amosa a cada persoa o corazón bondadoso do Pai. Que sexamos a compañantes no camiño da vida de tantos irmáns e irmás do noso eido, do noso mundo.<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span lang="GL" style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: GL; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Feliz domingo</span><o:p></o:p></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-58899674934321931442024-01-06T10:11:00.003+01:002024-01-06T10:55:38.878+01:00FACERSE NENOS NESTE DÍA DE REIS<p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIauIBwaejDKc42D7XGuTpMC18BPmtJR9Tq-oLsv62Sc_LnStRZ_AnySDXGfcI-yFG4MVfVFt0EruM1OrkDUYX9r3aeJ-GgCAaQsoLR3jYhdlKRLiE4wjzoCnaKr9aOJuwIkQknKXpYMFy6vBKL9Tdod4JGp-NMpNLEPdE7xF2N2_E5qukXMhBZN0_p1mk/s1600/2bb0a0a5-1fec-4dba-a8b4-3883d5f4fc9e.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIauIBwaejDKc42D7XGuTpMC18BPmtJR9Tq-oLsv62Sc_LnStRZ_AnySDXGfcI-yFG4MVfVFt0EruM1OrkDUYX9r3aeJ-GgCAaQsoLR3jYhdlKRLiE4wjzoCnaKr9aOJuwIkQknKXpYMFy6vBKL9Tdod4JGp-NMpNLEPdE7xF2N2_E5qukXMhBZN0_p1mk/s320/2bb0a0a5-1fec-4dba-a8b4-3883d5f4fc9e.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br />EPIFANÍA DO SEÑOR</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Benqueridos amigos e amigas. Está a chegar ao seu fin estas datas da celebración do Misterio do Nadal. Días intensos e cargados, non so das emocións propias dos encontros familiares e das actividades que nos reúnen, sobre todo, cos máis pequenos da casa. Senón asemade, días de escoita serea e calma do rumor de Deus que se manifesta na pobreza da nosa condición humana. Ledicia dos ceos para os homes e mulleres de boa vontade, pois nun recuncho do mundo, na noite rexurde a luz da vida. Así son identificados estes días, como festas de luz, de ledicia e caricias, de cantos alegres e mesas compartidas, de agasallos e sorpresas, de miradas e abrazos.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Hoxe manifesta Deus a súa presenza aos Magos chegados de terras de afastadas. Quixera compartir convosco neste día de Reis tres notas:</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Buscar, camiñar e adorar.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">BUSCAR: é o que fan os magos. Estudosos das estrelas deciden seguir afondando no significado daquela que lles sorprende. Unha inquedanza fonda de querer saber máis e coñecer máis desde as ciencias e as posibilidades humanas. Unha inquedanza, a curiosidade, que abre unha nova ollada da vida e impulsa adentrarse non so no que buscas, senón como o fas e por que. Son moitas persoas que hoxe están dedicados ao campo da investigación e da ciencia, e moita xente nova quere facer desta tarefa o seu labor. Unha tecnoloxía cada vez máis avanzada e con novas tecnoloxías, que nos desbordan no inimaxinable. Necesitamos seguir afondando nesta necesidade de querer saber os por que da vida e do seu misterio, sen caer nunha sensación de ser poderoso ou invencibles. Moitas persoas consideran que hoxe dispomos de moita información, pero iso non é garante de que teñamos unha mellor calidade de formación e as capacidades de poder decidir de forma axeitada. O que podemos saber tamén llo debemos a moitos que traballaron a reo antes ca nós. Para buscar e investigar, para responder ás preguntas que nos facemos, necesitamos unha actitude: A HUMILDADE.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">CAMIÑAR: condición indispensable e necesaria. Saír dos nosos recunchos e romper os lindes pondo ao servizo da comunidade o que sabemos e somos. Os magos, ou sabios, sempre pensamos que foron tres. Incluso os pomos de distintas razas e lugares. Lenda e boa nova conflúen no noso imaxinario. Estes sabios non fan o camiño cada un polo seu lado, deciden camiñar xuntos. Crer que podemos prescindir dos demais é un erro. Os magos de Oriente ensínanos a ser comunidade, a por en común, a deixarse acompañar e crear vínculos. Un camiño de universalidade. O camiño que fan os magos vai precedido dunha estrela que os guía, a fe que os une nun único proxecto. Para deixarse guiar necesitamos CONFIAR.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">ADORAR: chegados onda o neno o adorna e lle entregan os seus agasallos. Son os magos que lles fan entrega do ouro, incenso e mirra ao que é Rei, Deus e Home. Necesitamos o sentido da adoración, prostrarse diante do Misterio, saber recoñecer a presenza do amor doado, cos magos facemos a ofrenda a quen é o Don máis grande recibido. Es así na Eucaristía. O pornos no altar, adoramos a quen se nos da e facemos a pregaria agradecida sendo entregados co Fillo como ofrenda agradable ao Pai.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Ollada limpa, corazón de neno e sorriso sincero, por iso para ser adoradores necesitamos FACERNOS NENOS</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Feliz día de Reis.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-44158430247400213162024-01-05T18:46:00.001+01:002024-01-05T18:46:38.460+01:00GRAZAS MAMÁ<p><span style="font-family: Quicksand;"> Queridos amigos. Como ben sabedes moitos, estes días foron tempos de despedida. No día en que finalizaba o ano e amencía o domingo da Sagrada familia, miña nai, remataba a súa peregrinación póndose nos brazos amados de Deus. Na madrugada, mentres dormía, ela, descansaba aos seus 92 anos nos brazos do seu Creador. Repousaba así do seu labor. Quero compartir con todos esta reflexión que abrolla do meu interior. </span></p><p></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="GL" style="font-size: 14pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">GRAZAS MAMÁ<o:p></o:p></span></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh03fh8lS3NeZaTpfHekqGnmDt8Sx0mqU9_63LPj2fPvA4vLx2njHQZJKpd9LQLc086CWCp1jN7gSZqQ1izfxT_XQLWeFGKf0n_jfNt9y8e099xVaQe1FiRnHr0x3QPnnLN9IpuQn4-47q877-hzPCjccZQ_jhvOpiZmMsZHhqG5flQPichaSsG-J7WsxCL/s1600/04e44375-5faa-48ba-80f7-d18c3309d2f5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Quicksand;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh03fh8lS3NeZaTpfHekqGnmDt8Sx0mqU9_63LPj2fPvA4vLx2njHQZJKpd9LQLc086CWCp1jN7gSZqQ1izfxT_XQLWeFGKf0n_jfNt9y8e099xVaQe1FiRnHr0x3QPnnLN9IpuQn4-47q877-hzPCjccZQ_jhvOpiZmMsZHhqG5flQPichaSsG-J7WsxCL/s320/04e44375-5faa-48ba-80f7-d18c3309d2f5.jpg" width="240" /></span></a></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /><span style="font-size: 12pt;">As persoas
somos importantes, unhas para as outras, porque cada un aporta no tecido
integral que nos conforma o froito inmenso de que temos recibido desde a
gratuidade e o amor, desde o don de Deus, e, pómolo a facer un proxecto común
que nos enriquece e humaniza a todos. Mamá, como papá, e cada un dos que somos
membros desta pequena gran familia, dun engranaxe que fai posible que os Alonso
Docampo, coas diversas ponlas, que se van enmarañando na historia e na
biografía de cada un dos que a formamos; deron o mellor de si. Mamá e papá, que
viviron a súa infancia nos anos da posguerra, decidiron comezar un proxecto de
vida en plena xuventude. O 5 de febreiro de 1956 celebraron o seu enlace, mamá
con 24 anos e papá con 22. Que madurez e que aventura!. Decididos e valentes,
como eran estes mozos e mozas. Sen máis recursos que o posto, sen máis ilusión
que a de comezar, ou seguir o que o corazón lles marcara. Un proxecto inicial,
nun lugar, </span><i style="font-size: 12pt;">A Minada da Lamosa</i><span style="font-size: 12pt;">. Un
recunchiño para terse e loitar pola vida. Os fillos foron chegando, os
traballos eran moitos, os posibles poucos, e as decisións fortes. Traballo no
mar e no campo, logo na construción e na fábrica. Estadía de papá no mar e no Grove e
tarefa educacional compartida, pero levada na maior parte pola matriarca, por
iso dicía que este engranaxe é formado por unha morea de xentes. Os tíos
Eugenio e Lucila, os pais “postizos” e a familia espallada por tantos lugares,
aquí e lonxe. Todos aportan de seu para que todos vaiamos sendo homes e
mulleres de proveito.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">O lombo partido polo traballo e tamén, como non, polos
desgustos. O silencio e a verba decidida. E hoxe non pechamos o libro, senón
que lemos con tenrura e gratitude un capítulo da nosa particular historia,
semellante a de tantos. Da que somos capaces de sacar un sorriso do que outros
fan un drama, na que nos miramos cómplices, que non somos de moitos bicos, nin
exteriorizamos, pero penso que nos queremos, ou máis ben, nos demostramos o
cariño e o amor no respecto nas diferenzas, na aceptación das decisións do
outro, e se nos equivocamos, que eu non poucas veces, seguimos adiante. Porque
os consellos están aí, as verbas van calando no corazón, pero os exemplos non
desaparecen. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAtardzOrXXXp5yTpiDBYEyDR3c5jQb4_qAOX3Qg_jUpTikSG026o830U1C4QemQShJQBV6uwAHzeKQnJdjMQ6cXP3N6yKxuXd1E8d8k4gykfPeu-JFlRwDeW9eRS24M8olLSaheaXTjAf-QQFnmrXAaIn-lYffHQ32Pli0uu_C5rrPKjeD1V2BS9FP2fH/s1600/95a722d5-81d1-4f74-9e8b-5c70fd53fefc.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Quicksand;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAtardzOrXXXp5yTpiDBYEyDR3c5jQb4_qAOX3Qg_jUpTikSG026o830U1C4QemQShJQBV6uwAHzeKQnJdjMQ6cXP3N6yKxuXd1E8d8k4gykfPeu-JFlRwDeW9eRS24M8olLSaheaXTjAf-QQFnmrXAaIn-lYffHQ32Pli0uu_C5rrPKjeD1V2BS9FP2fH/s320/95a722d5-81d1-4f74-9e8b-5c70fd53fefc.jpg" width="240" /></span></a></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><!--[if mso & !supportInlineShapes & supportFields]><span
style='mso-element:field-begin;mso-field-lock:yes'></span><span
style='mso-spacerun:yes'> </span>SHAPE <span
style='mso-spacerun:yes'> </span>\* MERGEFORMAT <span style='mso-element:field-separator'></span><![endif]--><!--[if gte vml 1]><v:rect
id="AutoShape_x0020_6" o:spid="_x0000_s1028" alt="blob:https://web.whatsapp.com/5a21db5e-75f7-4d01-a3ba-a897c0c08167"
style='width:24pt;height:24pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square;
mso-left-percent:-10001;mso-top-percent:-10001;mso-position-horizontal:absolute;
mso-position-horizontal-relative:char;mso-position-vertical:absolute;
mso-position-vertical-relative:line;mso-left-percent:-10001;mso-top-percent:-10001;
v-text-anchor:top' o:gfxdata="UEsDBBQABgAIAAAAIQC75UiUBQEAAB4CAAATAAAAW0NvbnRlbnRfVHlwZXNdLnhtbKSRvU7DMBSF
dyTewfKKEqcMCKEmHfgZgaE8wMW+SSwc27JvS/v23KTJgkoXFsu+P+c7Ol5vDoMTe0zZBl/LVVlJ
gV4HY31Xy4/tS3EvRSbwBlzwWMsjZrlprq/W22PELHjb51r2RPFBqax7HCCXIaLnThvSAMTP1KkI
+gs6VLdVdad08ISeCho1ZLN+whZ2jsTzgcsnJwldluLxNDiyagkxOquB2Knae/OLUsyEkjenmdzb
mG/YhlRnCWPnb8C898bRJGtQvEOiVxjYhtLOxs8AySiT4JuDystlVV4WPeM6tK3VaILeDZxIOSsu
ti/jidNGNZ3/J08yC1dNv9v8AAAA//8DAFBLAwQUAAYACAAAACEArTA/8cEAAAAyAQAACwAAAF9y
ZWxzLy5yZWxzhI/NCsIwEITvgu8Q9m7TehCRpr2I4FX0AdZk2wbbJGTj39ubi6AgeJtl2G9m6vYx
jeJGka13CqqiBEFOe2Ndr+B03C3WIDihMzh6RwqexNA281l9oBFTfuLBBhaZ4ljBkFLYSMl6oAm5
8IFcdjofJ0z5jL0MqC/Yk1yW5UrGTwY0X0yxNwri3lQgjs+Qk/+zfddZTVuvrxO59CNCmoj3vCwj
MfaUFOjRhrPHaN4Wv0VV5OYgm1p+LW1eAAAA//8DAFBLAwQUAAYACAAAACEAayhbjhYDAADDBgAA
HwAAAGNsaXBib2FyZC9kcmF3aW5ncy9kcmF3aW5nMS54bWykVdtu2zgQfS+w/0DwXZHkSLYlVCkS
X4oC2W1Qdz9gRNEWUYpUSfqSXey/75CSaydZ7EPLB5vXwzPnzFDvP5w6SQ7cWKFVRdObhBKumG6E
2lX0z6/raE6JdaAakFrxij5zSz/c/fbuPZQ7A30rGEEEZUuoaOtcX8axZS3vwN7onitc22rTgcOh
2cWNgSMidzKeJMk07kAoeneBWoIDsjfiJ6CkZt94swB1AIuQkpXXMyNHyX4dGUp1+Gj6Tf9kPHP2
x+HJENFUFJVT0KFENB4Xxm04jF+d2l0ATlvT+f16uyWngPLsfwMGPznCcPI2yeYJ4jNcGvvDHe3n
/zjF2tX/nkMyw6XYuSJie09DHd5Glp8ju987vWmh52RKScMtMxWtpa5L77xF64+8vjm26Db0/Q3T
XZzDJG3qnEezfDuLsiZJI7itIYJ5MWMJS+bpdPZDr/PNtn9ENy1RetGC2vF723PmMDuRx3nKGH1s
OTTWTw8KoxUDQlD7Aob+1MffdYPWAAYQEu7nVf+hHpS9se4j1x3xnYoaJBnA4fBo3cDpvCVIq9dC
ymCcVC8mEHOYQcPxqF/z1odK+LtIitV8Nc+ibDJdRVmyXEb360UWTdfpLF/eLheLZfqPvzfNylY0
DVf+mnNVptmblO8EM9rqrQsOYd4Jxs+ViXWZJpe6tFqKxsN5Stbs6oU05ACyouvQRuWvtsUvaYTU
x1hehZROsuRhUkTr6RyzYp3lUTFL5lGSFg/FNMmKbLl+GdKjUPzXQyLHihb5JA8uXZF+FVsS2tvY
oOyE44ZI0VUUCxLbkLs+EVeqCdY6EHLoX0nh6V+kQLvPRmPXji+JO21CBbrTg26evWA1/mPyGo3J
hdWPrzR2Wm3+ouSIb29F7fc9GE6J/KSwDoo0y3CbC4Msn01wYK5X6usVUAyhKuooGboLhyM8su+N
2LV4UxpkUtpX/VaMCT1w8uykdRv3LHmIOjDnqnkCA1+Qs8S6rSi30Woz6og7MNhLcHvLN/0XLJmh
UIbogxy48dXzHY6Onxv/jbge3/0LAAD//wMAUEsDBBQABgAIAAAAIQCRLWpJWAYAAA8aAAAaAAAA
Y2xpcGJvYXJkL3RoZW1lL3RoZW1lMS54bWzsWUtvGzcQvhfof1jsvbHeio3Iga1H3MROgkhJkSOl
pXYZc5cLkrKjW5GceilQIC16aIDeeiiKBmiABr30xxhw0KY/okPuQ6RExQ+4QFDEAozd2W+Gw5nZ
b0jujZtPY+odYS4ISzp+9VrF93AyYQFJwo7/cDT47LrvCYmSAFGW4I4/x8K/uf3pJzfQ1oSSdMwQ
D0YRjrEHhhKxhTp+JGW6tbEhJiBG4hpLcQLPpozHSMItDzcCjo5hgJhu1CqV1kaMSOJvg0WpDPUp
/EukUIIJ5UNlBnsJimH0e9MpmWCNDQ6rCiHmoku5d4RoxwebATse4afS9ygSEh50/Ir+8ze2b2yg
rVyJyjW6ht5A/+V6uUJwWNNj8nBcDtpoNButndK+BlC5iuu3+61+q7SnAWgygZlmvpg2m7ubu71m
jjVA2aXDdq/dq1ctvGG/vuLzTlP9LLwGZfYbK/jBoAtRtPAalOGbK/hGo13rNiy8BmX41gq+Xdnp
NdoWXoMiSpLDFXSl2ap3i9mWkCmje074ZrMxaNdy4wsUVENZXWqIKUvkulqL0RPGBwBQQIokSTw5
T/EUTaAmu4iSMSfePgkjKLwUJUyAuFKrDCp1+K9+DX2lI4K2MDK0lV/giVgRKX88MeEklR3/Nlj1
Dcjpmzcnz16fPPv95Pnzk2e/5mNrU5beHkpCU+/dT9/88/JL7+/ffnz34tts6GW8MPFvf/nq7R9/
vs88zHgRitPvXr19/er0+6//+vmFw/oOR2MTPiIxFt5dfOw9YDFM0OE/HvOLaYwiREyNnSQUKEFq
FIf9vows9N05osiB28V2HB9xoBoX8NbsieXwMOIzSRwW70SxBTxgjO4y7ozCHTWWEebRLAndg/OZ
iXuA0JFr7C5KrCz3ZylwLHGZ7EbYcvM+RYlEIU6w9NQzdoixY3aPCbHiekAmnAk2ld5j4u0i4gzJ
iIytaloo7ZEY8jJ3OQj5tmJz8MjbZdQ16x4+spHwbiDqcH6EqRXGW2gmUewyOUIxNQO+j2TkcnI4
5xMT1xcSMh1iyrx+gIVw6dzjMF8j6XeAZtxpP6Dz2EZySQ5dNvcRYyayxw67EYpTF3ZIksjEfi4O
oUSRd59JF/yA2W+Iuoc8oGRtuh8RbKX7bDZ4CAxrurQoEPVkxh25vIWZVb/DOZ0irKkGGoDF6zFJ
ziT5JXpv/nf0DiR6+sNLx4yuhtLdhq18XJDMdzhxvk17SxS+DrdM3F3GA/Lh83YPzZL7GF6V1eb1
kbY/0rb/v6ftde/z1ZP1gp+ButWyNVuu68V7vHbtPiWUDuWc4n2hl+8CulIwAKHS03tUXO7l0ggu
1ZsMA1i4kCOt43EmvyAyGkYohTV+1VdGQpGbDoWXMgFLfy122lZ4OosPWJBtWatVtT3NyEMguZBX
mqUcthsyQ7fai21YaV57G+rtcuGA0r2IE8ZgthN1hxPtQqiCpDfnEDSHE3pmV+LFpsOL68p8kaoV
L8C1MiuwbPJgsdXxmw1QASXYVSGKA5WnLNVFdnUyrzLT64JpVQCsIYoKWGR6U/m6dnpqdlmpnSPT
lhNGudlO6MjoHiYiFOC8OpX0PG5cNNebi5Ra7qlQ6PGgtBZutK+/z4vL5hr0lrmBJiZT0MQ77vit
ehNKZoLSjj+FrT9cxinUjlDLXURDODSbSJ698JdhlpQL2UMiygKuSSdjg5hIzD1K4o6vpl+mgSaa
Q7Rv1RoQwgfr3CbQyofmHCTdTjKeTvFEmmk3JCrS2S0wfMYVzqda/fJgpclmkO5hFBx7YzrjDxCU
WLNdVQEMiIAToGoWzYDAkWZJZIv6W2pMOe2aZ4q6hjI5ommE8o5iknkG11ReuqPvyhgYd/mcIaBG
SPJGOA5VgzWDanXTsmtkPqztumcrqcgZpLnomRarqK7pZjFrhKINLMXyck3e8KoIMXCa2eEz6l6m
3M2C65bWCWWXgICX8XN03XM0BMO1xWCWa8rjVRpWnJ1L7d5RTPAM187TJAzWbxVml+JW9gjncCC8
VOcHveWqBdG0WFfqSLs+Txyg1BuH1Y4PnwjgbOIpXMFHBh9kNSWrKRlcwZcDaBfZcX/Hzy8KCTzP
JCWmXkjqBaZRSBqFpFlImoWkVUhavqfPxeFbjDoS973i2Bt6WH5Mnq8t7G842/8CAAD//wMAUEsD
BBQABgAIAAAAIQCcZkZBuwAAACQBAAAqAAAAY2xpcGJvYXJkL2RyYXdpbmdzL19yZWxzL2RyYXdp
bmcxLnhtbC5yZWxzhI/NCsIwEITvgu8Q9m7SehCRJr2I0KvUBwjJNi02PyRR7Nsb6EVB8LIws+w3
s037sjN5YkyTdxxqWgFBp7yenOFw6y+7I5CUpdNy9g45LJigFdtNc8VZ5nKUxikkUigucRhzDifG
khrRykR9QFc2g49W5iKjYUGquzTI9lV1YPGTAeKLSTrNIXa6BtIvoST/Z/thmBSevXpYdPlHBMul
FxagjAYzB0pXZ501LV2BiYZ9/SbeAAAA//8DAFBLAQItABQABgAIAAAAIQC75UiUBQEAAB4CAAAT
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAABbQ29udGVudF9UeXBlc10ueG1sUEsBAi0AFAAGAAgAAAAhAK0wP/HB
AAAAMgEAAAsAAAAAAAAAAAAAAAAANgEAAF9yZWxzLy5yZWxzUEsBAi0AFAAGAAgAAAAhAGsoW44W
AwAAwwYAAB8AAAAAAAAAAAAAAAAAIAIAAGNsaXBib2FyZC9kcmF3aW5ncy9kcmF3aW5nMS54bWxQ
SwECLQAUAAYACAAAACEAkS1qSVgGAAAPGgAAGgAAAAAAAAAAAAAAAABzBQAAY2xpcGJvYXJkL3Ro
ZW1lL3RoZW1lMS54bWxQSwECLQAUAAYACAAAACEAnGZGQbsAAAAkAQAAKgAAAAAAAAAAAAAAAAAD
DAAAY2xpcGJvYXJkL2RyYXdpbmdzL19yZWxzL2RyYXdpbmcxLnhtbC5yZWxzUEsFBgAAAAAFAAUA
ZwEAAAYNAAAAAA==
" filled="f" stroked="f">
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
<w:wrap type="none"/>
<w:anchorlock/>
</v:rect><![endif]--><!--[if mso & !supportInlineShapes & supportFields]><v:shape
id="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75" style='width:24pt;height:24pt'>
<v:imagedata croptop="-65520f" cropbottom="65520f"/>
</v:shape><span style='mso-element:field-end'></span><![endif]--><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">Cando era
novo chamábame moito a atención que ás mulleres maiores, maior parte viudas,
enloitadas e coo pano na cabeza, na raxeira abrindo feixóns ou de charla
amenizada, a todas lles chamamos tías, sen ser da familia. A tía Clara, a tía
Consuelo, a tía Enriqueta, a avoa, e estaban como símbolo dunha xeración
veterana, que con decisión e arranque. Cos fillos que hoxe son maiores, pasaran
do carburo á luz eléctrica, que cavaran as leiran e coidaran gando de ganancia,
que non entendían de transporta máis que o de camiñar, e eran casas a reo cheas
a rebentar, xentes a esgalla, cativos que non medraran e infancias golpeadas.
Pero os fillos destas que chamamos tías, xa non o son, como miña nai e as desta
xeración. Dicimos a Señora Ángela, ou como lle diciamos Gelita. E agora?<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">Agora, respirar fondo, abrir os ollos e deixarse encher
de vida. O aprendido aí está. Permitirme, que diga algo máis. Os xemelgos
primieirizos que naceron e supuxeron vestir roupa de loito no inicio, Lourdes, que
faleceu ao mes de ter nacido, e José Manuel, o noso irmán e tan gran referente,
xunto con papá e mamá xa son unha parte grande da nosa casa que están a
descansar no fogar do noso Pai Bo, Deus e Creador. Quero pensar, a así confío,
e así llo pido a Deus, que estean, vivindo o </span><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;">agradecemento
continuo, a vitalidade que non esmorece e a ledicia sen fin. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">Permitirme que neste día gris e ventoso, neste comezo de
ano, no nome das miñas irmás, Gelos e Yoli, dos que formamos as polas nas que
van florecendo novos camiños de futuro, netos e bisnetos, os tíos e tías, o
feixe de primos e primas, e dos amigos e compañeiros, de todos. grazas por
sentir o calor e o cariño, a cercanía e o ánimo de cada un no pasamento de
mamá. E tamén o agradecemento ás Irmás e traballadoras da residencia San Telmo,
que neste último ano, foron parte desta historia de coidados e amor na fin da
peregrinación.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Graciñas de
corazón.</span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></div><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">E a ti, mamá; a mirada agarimada, a caricia
envolta en calor, o silencio e a cantinela entredentes que ás veces escoitaba e
pensaba para min, “hoxe está contenta”.</span></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand;">Mamá, xa non hai tristura, nin medo, nin loito,
nin pesar, agora, dígoche, agora xa é tempo de descansar, de rir, de cantar...
pois para ti xa é vida. Grazas mamá.<o:p></o:p></span></span></i></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">finalizo cun poema que me enviou a miña amiga a irmá Francisca desde Brasil. O referente é a manta feita de retais que a nosa nai nos agasallou a todos e que é a inspiración desta poesía. Somos feitura de retazos que se ensamblan cunha beleza que os vincula o amor.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">“Sou feita de retalhos. Pedacinhos coloridos de cada vida que passa pela minha e que vou costurando na alma. Nem sempre bonitos, nem sempre felizes, mas me acrescentam e me fazem ser quem eu sou.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Em cada encontro, em cada contato, vou ficando maior… Em cada retalho, uma vida, uma lição, um carinho, uma saudade… Que me tornam mais pessoa, mais humana, mais completa.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">E penso que é assim mesmo que a vida se faz: de pedaços de outras gentes que vão se tornando parte da gente também. E a melhor parte é que nunca estaremos prontos, finalizados… Haverá sempre um retalho novo para adicionar à alma.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Portanto, obrigada a cada um de vocês, que fazem parte da minha vida e que me permitem engrandecer minha história com os retalhos deixados em mim. Que eu também possa deixar pedacinhos de mim pelos caminhos e que eles possam ser parte das suas histórias.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">E que assim, de retalho em retalho, possamos nos tornar, um dia, um imenso bordado de ‘nós’”.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Cris Pizziment</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">https://www.youtube.com/watch?v=MJUsXTpAgHc</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span lang="GL" style="font-size: 12pt; line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p><br /><p></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-28054311943803588352023-12-25T10:04:00.003+01:002023-12-25T10:04:42.095+01:00Y DIOS DIJO SÍ<p><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-8C9VZSZL-3Hr6wiqJMxSvpj0hgkIkKVsb3ZSqxm5pLrenneJcR3a9VSRe6UpbOtti9PyKuOpv2qQpJmVbl4z9oAJOFRNUYlGtrmWRf6T2af_yGFuU6mnP2wJ2jEnjW3szTm0dwcB-WMlX5pInQ9xpOQuDhbuLVcCMnumPKpScz5uAZDNjX8FnHiuq_1x/s1600/a3d6b5d9-e332-4ff4-a20c-020943f86158.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-8C9VZSZL-3Hr6wiqJMxSvpj0hgkIkKVsb3ZSqxm5pLrenneJcR3a9VSRe6UpbOtti9PyKuOpv2qQpJmVbl4z9oAJOFRNUYlGtrmWRf6T2af_yGFuU6mnP2wJ2jEnjW3szTm0dwcB-WMlX5pInQ9xpOQuDhbuLVcCMnumPKpScz5uAZDNjX8FnHiuq_1x/s320/a3d6b5d9-e332-4ff4-a20c-020943f86158.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> Y Dios dijo Sí.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Dijo Dios "Hagamos al hombre a nuestra imagen y semejanza"<br />y Dios hizo al hombre, varón y mujer los hizo.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y dijo Dios al hombre<br />"Voy a dejarme hacer por ti para ser hombre"<br />Y el hombre, varón y mujer, dicen sí<br />"hazte uno con nosotros"</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios dijo Sí e es aceptado<br />por los que están abiertos a Dios<br />los sencillos, los que no cuentan,<br />los que no valen para el hombre que no se ve en Dios.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios dice, <br />palabra que se hace<br />palabra que se deja hacer<br />palabra que no es palabra vacía.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios dice Sí<br />no niega, abre<br />pronuncia un Sí vital<br />lleno de vida y amor.<br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios se hace Paz,<br />canción, comunión y amor,<br />unidad, perdón,<br />Dios se hace ternura,<br />sueño y pasión,<br />risa, mirada.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios dice Sí <br />y se deja hacer y hace<br />se deja amar pues ama<br />se deja mirar pues es mirada<br />se deja tocar pues es presencia.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios se deja hacer<br />para dejarnos ser.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y dice el hombre<br />dejémonos hacer por Dios<br />dejémonos ser en su amor.<br />Dejémonos mirar,<br />tocar, apasionar,<br />soñar, reír, cantar.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Feliz Navidad</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Xabier Alonso</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">25 de diciembre de 2023</span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-63008471626105756962023-12-24T09:30:00.000+01:002023-12-24T09:30:18.008+01:00Y DIJO SÍ, Y DIOS SE DEJA HACER<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8iiIeAgg5_Xzb7-lHhRnGvNIc11JQjcKYBFi7SWQf2VnJQel5KgCS8MzhHpJf2YnBrq34SkRATazd4d90Nqg1lg5XmPI5edOWDsViD57MGYnnR6pxhf1LcZ2zuSRDrcyrSN7SuWOVBw4Z21cRFLU9kN2QOpSEbU3KPtEs2qTA14DP7sGbw2MOy4z2D_2/s850/17.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="653" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8iiIeAgg5_Xzb7-lHhRnGvNIc11JQjcKYBFi7SWQf2VnJQel5KgCS8MzhHpJf2YnBrq34SkRATazd4d90Nqg1lg5XmPI5edOWDsViD57MGYnnR6pxhf1LcZ2zuSRDrcyrSN7SuWOVBw4Z21cRFLU9kN2QOpSEbU3KPtEs2qTA14DP7sGbw2MOy4z2D_2/s320/17.jpg" width="246" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br />Esta mañana celebramos el IV domingo de adviento, con el deseo ya inminente
de reunirnos junto al pesebre y adorar el misterio del Dios que se hace carne y
asume nuestra misma condición.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Hoy
escuchamos el encuentro del ángel con María. La Anunciación, poniendo en valor
el mensaje y al mensajero, a María y la respuesta. La Encarnación del Hijo, poniendo
en el centro el hecho en si de que Dios se hace carne, se mete en nuestra miseria,
asume nuestra realidad, se abaja hasta lo más íntimo del ser humano. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Y es que
Dios se estremece en sus entrañas de Madre, se enternece en su corazón de Padre,
se asombra en su sabiduría de Niño, se goza en su ilusión de Joven, se llena en
su deseo de Amante, suspira en su reposo de Anciano, llora en su espíritu de
Misericordia. Es mirada eterna de transparencia<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Y es que la
respuesta de María no es cerrada. No se termina en una tarde de primavera, se
prolonga en el día a día de la respuesta confiada a quien es fuente de vida.
María es la Iglesia, es llamada a nuestra respuesta, de decir SÍ al Amado, que
quiere seguir siendo presencia, dejando huella de vida. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Y Dios
tembló de emoción, se gozó en la respuesta de la Virgen pobre Nazarena y, hoy,
también espera que cada uno confiemos nuestra respuesta a quien nos ama y
propone vida. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Dios está
dispuesto y dispone, es propuesta y propone, no se impone ni exige, espera y
espera, y le dice al oído del corazón vacilante, “alégrate, no tengas miedo”, “yo
estoy contigo”<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Y se derrama el Espíritu y comienza una Nueva Creación, la maternidad de Dios es visible, es parido el que se humilla para hacer con nosotros camino de esperanza. Porque es El quien se deja hacer, se pone en manos de una mujer, se deja cuidar, nutrir, existir, ser y estar, sentir y vivir, para amar, para ser. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Feliz
domingo<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><o:p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></o:p></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-84822133030303961492023-12-16T20:42:00.003+01:002023-12-16T20:42:30.267+01:00VOZ EN EL DESIERTO, LUZ EN LA OSCURIDAD<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2s-FPJWLrS1y2_rJpkKVGiUFJdO1NxnMRrp4JjTG9LtBNjYRI8ossSLNCCZtL5VmyCnXtGVxQvHzmU_oEOm9b5QKu-GPzGudqPRW5ORMFJoKxPJM6Q2oFrbxQGCmUZ8UHy9EjmD1vCrwWoryIh5tHOGYuk0aVeA8-UO_mR7VnxTAj7TwbEmEuD38-bE31/s2048/fotos%202012%20206.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2s-FPJWLrS1y2_rJpkKVGiUFJdO1NxnMRrp4JjTG9LtBNjYRI8ossSLNCCZtL5VmyCnXtGVxQvHzmU_oEOm9b5QKu-GPzGudqPRW5ORMFJoKxPJM6Q2oFrbxQGCmUZ8UHy9EjmD1vCrwWoryIh5tHOGYuk0aVeA8-UO_mR7VnxTAj7TwbEmEuD38-bE31/s320/fotos%202012%20206.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br />Ya quedan
pocos días para la celebración de la Navidad. A lo largo de estos domingos de
adviento va brotando en medio de esta llamada intensiva la esperanza una
intensa luz que nos impulsa a la alegría. Es una consecuencia lógica de poner
nuestra mirada en la venida del Señor. Si esperas en aquel quiere a dar
plenitud a tus inquietudes llenará tu corazón de una nueva fuerza de gozo
interior. San Pablo hable escribirle a los tesalonicenses, necesitados de una
palabra de consuelo en medio de las dificultades, les invita y les ruega estar
alegres en el Señor. También nosotros en medio de un discurso continuo que nos
bombardea atando de pies y manos toda posibilidad de vislumbrar un ápice de
ilusión no podemos dejar que derrote aquello que nos tiene regalado por la fe:
ser mensajeros de la alegría de la presencia de Dios que viene a hacerse
presente en medio de nosotros y rescatarnos del pecado y de la muerte. Como
comunidad creyente y receptores te el Don del Espíritu somos signo profético
de que este mundo es el lugar amado por Dios, su hogar y el de todos sus hijos,
y que continuamente nos trae signos de su deseo de rescatarlo y liberarlo.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">El profeta
Elías y el profeta Juan Bautista detectan en medio de la desolación que el amor
de Dios es el triunfo definitivo que no podrás ser nunca derrotado. Te pido por
lo tanto que te adentres en lo más profundo de tu corazón y en ese lugar,
semejante al que el establo en el que la Virgen va a parir al Hijo de Dios, es
el escogido por él para llenarlo de luz, ternura, y un Dios que es palabra y
llanto, fragilidad y dependencia para derrotar nuestros orgullos haciéndonos hermanos
y servidores.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Igual que
Elías que anuncia al Salvador que trae la libertad. Como Juan Bautista, voz en
el desierto, la comunidad creyente proclamada con la palabra y la acción del Espíritu
que el amor manifestado en un Dios que se revela en la debilidad nunca será
derrotado. Prepárate porque Dios viene a llenar tu corazón te bienaventuranza,
a hacerte bienaventurado.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Feliz
domingo</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-62695090405543847462023-12-10T09:22:00.002+01:002023-12-10T09:22:58.495+01:00NUEVOS CIELOS, NUEVA TIERRA<p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj79lyafwsxZXg14gTF18bQIN06t0x5F9JuBgKQw70pJYoaO9HsL6YU8eA_lf2MDkzgL68y0yj6QRnmE63jO1Tg_i3n50x9xkZYYsosK7W7f4bhC593okq4fjhPgt8RyHj2bWxyMDaV6x71HFJkpPA45jGMROIG5kZARYiOrPv4zxGKVvUhNI_P621tmQHa/s3648/fotos%202013.fr%20001.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2736" data-original-width="3648" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj79lyafwsxZXg14gTF18bQIN06t0x5F9JuBgKQw70pJYoaO9HsL6YU8eA_lf2MDkzgL68y0yj6QRnmE63jO1Tg_i3n50x9xkZYYsosK7W7f4bhC593okq4fjhPgt8RyHj2bWxyMDaV6x71HFJkpPA45jGMROIG5kZARYiOrPv4zxGKVvUhNI_P621tmQHa/s320/fotos%202013.fr%20001.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br />El domingo pasado iniciamos estos días de esperanza y espera activa que es el adviento. En medio del nerviosismo y ajetreo que cada vez nos va imponiendo una sociedad marcada por el consumismo desenfrenado, la propuesta que te hace la Iglesia en estas dos primeras semanas, es la de reafirmar a través de la austeridad, el silencio, la mirada interior, la búsqueda sincera, que Dios salve a nuestro encuentro abriendo nos caminos de liberación, de vida, plenitud y novedad.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza cristiana no es una ilusión vana de lograr unos determinados objetivos, o conseguir unos propósitos para alcanzar una satisfacción inmediata. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza es el motor de una confianza de que algo nuevo surge en nuestro interior, en nuestro ámbito de relaciones que puede ser transformador de la realidad y aquello que era imposible pueda llegar a serlo. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza de exige de una disposición valiente a dejarse convertir, desterrando aquello que impide caminar y por eso hoy la llamada de Juan bautista es a preparar los caminos del Señor. Porque no soy yo quien camina hacia el futuro si no que es Dios el que viene acompañarme en el camino de la vida. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza nos mueve adentrarnos en la realidad es más duras y difíciles de la vida, afrontarlas, descubriendo la fragilidad y la vulnerabilidad, para sentirse consolado, cuidado y fortalecido. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza pide paciencia. Nuestro cambio de mirada no es algo repentino si no que nace de la misericordia de Dios que espera pacientemente.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La esperanza esa apertura a lo imposible, o impensable. No podíamos imaginarnos que Dios mismo asumiese nuestra realidad, nuestra condición humana desde lo más humilde haciéndonos partícipes de su misma realidad. Lo que esperamos en plenitud se está realizando. Ese bagaje de medio del desierto, el canto de fiesta en el día de duelo.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Desde estas claves te invito a que contemples algunas de las experiencias más duras que hayas vivido o que estés viviendo. Piensa en las condiciones en las que viven muchos de nuestros Hermanos y Hermanas, situaciones de guerra, violencia o destierro. Meditar en las realidades cambiantes de este mundo y hacia donde se dirigen, cuáles son los condicionantes de las decisiones y sus prioridades. Así la economía, la política, el orden social sea excluye a la persona de su centro buscará otros intereses y no promoverá un mundo sostenible y una sociedad fraterna.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Esta semana se celebra el 75 aniversario de la declaración de los derechos humanos y estos días finaliza la COP 28 sobre el cambio climático, seguimos contemplando las dramáticas escenas de violenta guerra en distintos lugares del mundo como Ucrania o la franje de Gaza, la movilidad y la información son la seña de identidad de nuestro tiempo., Ante todo esto y otras muchas cosas, ¿cuáles son las actitudes y las herramientas que te ofrece el mundo para tener una visión positiva?¿No supone el consumismo, adornado por el convencimiento de que estamos moviendo la economía, una forma de crearnos ilusiones que vamos profundizando una mirada esperanzadora? Dios ama este mundo ¿cuál es la luz de esperanza que percibimos como novedad de un nuevo futuro?</span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">POÑAMOS UN RAIO DE LUZ, DE ESPERANZA</span></p><div><br /></div>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-50104551636224064722023-12-02T20:33:00.002+01:002023-12-02T20:33:38.582+01:00MODO ESPERA O MODO ESPERANZA<p><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Quicksand;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGJmbUKt1O1dXW9WBwtagfJOl4E7JyLUNtFF5AMpaI9Tb7HhLW5xPQq58vxhsFlldNwkORogeC3gmXrQb2Ck6oqHRPbWH5qqE7oXHYD6dLmWMn_4fD9ES-XLKWHqPpWdhZlxYFQ77zt4p0V_kzCkDYZtmrTBupmGuK4Ba2d3bw9zuKxAebtCQVB9kosK2b/s612/istockphoto-154383777-612x612.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="612" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGJmbUKt1O1dXW9WBwtagfJOl4E7JyLUNtFF5AMpaI9Tb7HhLW5xPQq58vxhsFlldNwkORogeC3gmXrQb2Ck6oqHRPbWH5qqE7oXHYD6dLmWMn_4fD9ES-XLKWHqPpWdhZlxYFQ77zt4p0V_kzCkDYZtmrTBupmGuK4Ba2d3bw9zuKxAebtCQVB9kosK2b/s320/istockphoto-154383777-612x612.jpg" width="320" /></a></span></span></div><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Quicksand;"><br /> </span><span style="font-family: Quicksand;">Estos
últimos años las tecnologías avanzaron que es una barbaridad. Las
comunicaciones han facilitado no solo que tengamos conocimiento o de las
noticias que sucede en todo el mundo, si no también, el avance que ha supuesto
para nosotros el poder comunicarnos inmediatamente. Esto no cabe duda de que ha
facilitado en gran medida nuestros avances, pero han creado en nuestro interior
una sensación de inmediatez y de la capacidad de resolver las cuestiones de una
forma rápida. Según los datos en nuestro país es mayor el número de teléfonos
móviles que el de habitantes.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Por otro
lado, la tecnología ha copado el lugar de atención de muchas personas. Y no me
refiero a la inteligencia artificial únicamente, sino algo tan sencillo como
llamar a una administración pública, o al servicio de salud, uno una entidad
bancaria, o cualquier otro servicio que necesito un ciudadano. Rápidamente te
responde una máquina con voz muy amable pero que te va solicitando respuestas
para saber exactamente qué es lo que necesitas. No pocas veces la solicitud se
queda a medias. Todo esto ha supuesto también un distanciamiento entre el
ciudadano de a pie, no digamos de muchas personas mayores, y aquellos que deben
estar a disposición de las necesidades de las personas. No pocas veces, y esto
lo tenemos también en nuestros móviles, tenemos la posibilidad de estar en
espera. Si a mí me pasa, de que me colocan en espera, los tiempos se van
haciendo cada vez más pesados, sobre todo si hay una musiquita de fondo que da
la impresión de que ya nadie te escucha.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">A mí me tiene
pasado de que hay personas que llaman para pedir una información y ya lo hacen
sin un simple saludo de buenos días o buenas tardes, o simplemente decir por
favor necesito una información. La relación con las máquinas ha enfriado
nuestras relaciones humanas considerando que simplemente necesitamos servicios
o somos proveedores de servicios.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Comenzamos
un tiempo de esperanza. Quiero remarcar esta palabra. No es tiempo de espera,
en el sentido tecnológico que acabo de describir. No es un tiempo para quedarse
dormido o embobado. No es una espera inactiva, en el que perdamos el
protagonismo, sino que ese tiempo de reactivar lo que Dios ha sembrado en
nuestro corazón. No permitamos que nos aturdan las satisfacciones inmediatas.
Prepararnos para la Navidad requiere previamente tomar conciencia de a QUIÉN en
esperamos.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La espera
de inactiva significa también que sustituimos los auténticos deseos de paz, de
concordia, de unidad y del bien, por el convencimiento de que ante situaciones
que impiden caminar hacia una auténtica fraternidad humana no somos capaces y
que podemos preferir encerrarnos en nuestras propias satisfacciones y frenar a
lo que realmente Dios nos está llamando.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Os invito a
que diferenciamos este tiempo de espera inactiva en el que no esperamos a nadie
por un tiempo activo en el que esperamos a ALGUIEN. Si además reconocemos
nuestra propia incapacidad y fragilidad, dispongamos a ser el pesebre en el que
nazca del hijo de Dios.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">POÑAMOS
UNHA LUZ DE ESPERANZA</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-18640839428601977082023-11-26T09:35:00.008+01:002023-11-26T13:56:50.456+01:00YA ESTÁ ENTRE NOSOTROS EL REINO<p><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBiKDNnDC8eZoVFb3qnMPJx5ChwIi7k2DfQwnYwfTUHqGsa2yjAZ-BtzIIXpIfPmvGrGgOCtBlq4fPARwW2aa-Ien6B03KGMp7tbcG1ymrIaYl4UKkNcNRSctnoZKjIlywrTTH126uo0Yy9ipGIRfh8BkvTekFNuahDRhPVP2TFqLq5Q-xnAdwUYhDaZN/s720/buen-pastor.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="569" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFBiKDNnDC8eZoVFb3qnMPJx5ChwIi7k2DfQwnYwfTUHqGsa2yjAZ-BtzIIXpIfPmvGrGgOCtBlq4fPARwW2aa-Ien6B03KGMp7tbcG1ymrIaYl4UKkNcNRSctnoZKjIlywrTTH126uo0Yy9ipGIRfh8BkvTekFNuahDRhPVP2TFqLq5Q-xnAdwUYhDaZN/s320/buen-pastor.jpg" width="253" /></a></span></span></div><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;"><br />Estimados
en el Señor.<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Con la celebración de la solemnidad de Jesucristo Rey del universo cerramos el año litúrgico. Esta es la última semana antes de iniciar la preparación de las fiestas de la Navidad con el tiempo litúrgico del adviento.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Hoy se nos presenta a Jesús cumpliendo en la plenitud de los tiempos lo que habían anunciado los profetas. Dios y a su pueblo como el buen pastor y lo conduce a los abundantes pastos haciéndole partícipe de los nuevos tiempos donde ya no hay temor y todo es paz. No olvidemos que Mateo nos invita contemplar en el sermón de la montaña a Jesús alimentando a ese pueblo que camina por el desierto de la vida buscando refugio. Así, inicia con las bienaventuranzas la predicación, ahora nos invita a contemplar al que reúne a los pueblos dispersos en un solo rebaño y recapitular el sentido de las bienaventuranzas descubriendo en ella su presencia.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">La descripción del juicio final por parte de Jesús que separará las ovejas de las cabras, es una imagen que nos ayuda descriptivamente a hacer nuestro personal discernimiento sobre nuestra acogida de la presencia del reino de Dios en medio de nosotros.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Lo primero es que de Cristo rey se identifica con los últimos y nos plantea el reto de descubrirlo en el rostro del pobre. Pero también es necesario descubrir en nuestra vulnerabilidad la presencia del Señor y sólo será posible cuando nos reconocemos necesitados. Derrotadas nuestros orgullos y nuestra prepotencia, desde la humildad de quienes se siente hambriento, sediento, desnudo, enfermo, emigrante, prisionero… Cada una de estas situaciones no se refiere únicamente a una realidad física sino que engloba la integridad de la persona.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Demos gracias a Dios porque la presencia del reino nos invita a movilizar nuestro corazón en nuestras actitudes para ejercer los cuidados mutuos y ponernos al servicio de los demás.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Abramos los corazones de nuestros semejantes, de las instituciones y la sociedad para que penetre en lo más profundo la verdad sea la justicia, la bondad y la gracia, el amor y la paz.</span></p><div><br /></div>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="line-height: 107%;"><span style="font-family: Quicksand; font-size: medium;">Feliz
domingo a todos</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-54158652887065917152023-11-19T09:40:00.002+01:002023-11-19T10:56:13.709+01:00PREPARADOS PARA EL FINAL<p><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn7ecOV6YdrkW0Ztpcwj3trqx1iXnVcslFfcxdzB-O36EsT2A8_sTTUyu_1p1pTLpZzisI_mChkmESD7oNM4ga1HLj2vtDSUCPsUfP2nqkfT-MJr_WFGsSSwPrMM9H-c9vFxq9T2p3612_8fwSCfOE0LAtbSseJAi3OgqojUGG1H7NUsZ7IufaDeQJcuxN/s246/descarga.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="246" data-original-width="205" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn7ecOV6YdrkW0Ztpcwj3trqx1iXnVcslFfcxdzB-O36EsT2A8_sTTUyu_1p1pTLpZzisI_mChkmESD7oNM4ga1HLj2vtDSUCPsUfP2nqkfT-MJr_WFGsSSwPrMM9H-c9vFxq9T2p3612_8fwSCfOE0LAtbSseJAi3OgqojUGG1H7NUsZ7IufaDeQJcuxN/s1600/descarga.jpg" width="205" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> Queridos Hermanos y Hermanas. A lo largo de estos tres domingos, la palabra de la Eucaristía, nos sitúa en la perspectiva de cuáles son los preparativos para la llegada del Señor Y la plenitud de los tiempos. Esto lo veremos con mayor claridad el próximo domingo cuando celebremos Jesucristo rey del universo.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hace unas semanas el evangelio nos mostraba la invitación a una fiesta de bodas. Los invitados son los que escuchar la llamada, que andan por los caminos, ricos y pobres, Santos y pecadores, y que aceptan participar en el banquete de bodas.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">El domingo pasado, en el contexto también de la celebración de una boda, las doncellas tenían que estar esperando la llegada del esposo. La invitación es a tener las lámparas preparadas y suficiente aceite para mantener encendidas las luces.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hoy es la generosidad de un señor que entrega a sus criados unos talentos y les invita a ponerlos a producir hasta que el venga.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">En las tres parábolas el protagonista es quien toma la iniciativa de que participen de su propia vida: un banquete de bodas, la llegada del esposo y el reparto de talentos.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Los que reciben los encargos lo hacen desde distintas ópticas y tomando la decisión desde su propia libertad. Así los que se habían preparado para las bodas van adecuadamente vestidos, las doncellas precavidas llevarlas alcuzas de aceite y los siervos con disponibilidad y entrega dan cuentas de sus trabajos.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Estos tiempos de preparación y de espera son los nuestros. Lo que está por llegar es fiesta, alegría, encuentro; y como escuchemos hoy, entrar en el gozo del Señor.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Pero estas parábolas se da el elemento contrario. Aquellos que no están dignamente preparado su dispuestos, como el que no tenía el traje de bodas y que fue expulsado, porque no aceptaba que la invitación a un banquete suponía un cambio y una transformación abandonando además el ropaje impropio de la condición humana revistiéndose de los valores del reino su paz de su justicia.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Las doncellas que no tenían el aceite por dejadez tampoco pudieron entrar en la sala con el esposo. No os conozco, les dijo. Porque esperar por el Señor significa llegar nuestra vida con aquello que la fuerza a nuestra luz: la oración, la escucha, la vida sacramental, la caridad. Ser luz en medio de ti mientras.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hoy el criado que no entra en el gozo del Señor es el que por miedo en tierra el talento. Ocultar las oportunidades, esconder nuestras capacidades, refugiarse en nuestras individualidades, quedarnos en la mediocridad o abandonarnos en nuestro egoísmo son los obstáculos y lo que hace crecer en nosotros los miedos y frenan la valentía de poder ser y dar fruto adecuado.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Muchos aspectos de tu vida no pensabas que lo ibas a llevar adelante pero hoy descubres con agradecimiento, el Señor continuamente te ha bendecido.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Da gracias a Dios por todo y escruta en tu corazón las bendiciones de Dios. A</span></p><div><br /></div>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-79055974522207446172023-11-04T19:59:00.005+01:002023-11-04T20:10:48.232+01:00FE QUE DA LUZ<p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg42LVK6dp_KN2BV03qHq-Qfz1L2oetK-It0BnU9qMVAncVyE0hCy35vxETrgubwEhP2tLVJJ6E6WlgesbUmRt64F0bGg4rcs0Fg_3BJHDOMKf2lI-rIfzIKZ-k5rZqQ4yuWNIUTXCd-BuAvf0Y6uwZ-rTlwo4k8hIEpprKte5XGhSRJFHStqMX-dEVr41/s3680/francisca%20e%20coto%20da%20vella%20073.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2760" data-original-width="3680" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg42LVK6dp_KN2BV03qHq-Qfz1L2oetK-It0BnU9qMVAncVyE0hCy35vxETrgubwEhP2tLVJJ6E6WlgesbUmRt64F0bGg4rcs0Fg_3BJHDOMKf2lI-rIfzIKZ-k5rZqQ4yuWNIUTXCd-BuAvf0Y6uwZ-rTlwo4k8hIEpprKte5XGhSRJFHStqMX-dEVr41/s320/francisca%20e%20coto%20da%20vella%20073.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span><span style="font-family: Quicksand; font-size: 12pt;">Queridos
amigos y amigas los textos del evangelio estos domingos nos mostraron las
disputas y encerronas que los diversos grupos sociales y religiosos argüían en
contra Jesús buscando la forma de poder acusarlo doctrinalmente. El comienzo
del capítulo 23 de Mateo deja bien claro que Jesús nos enfrenta la doctrina si
no a la incoherencia. Los que interpretaban las escrituras y se hacían
legisladores del pueblo vivían en una actitud contraria a lo que mandaban.
Jesús, maestro y guía, llamada a los discípulos a hacer de su vida testimonio
de lo que Dios infunde en el corazón de las personas. Se conjuga de esta forma
el deseo de Dios de hacer presente y su reinado en este mundo con el
pensamiento, el afecto y la voluntad del hombre, que como discípulo se hace
palabra vida, misericordia y consuelo del que sufre, alabanza de la obra de
Dios y presencia de su amor.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">El papa
Francisco nos recuerda en muchas ocasiones que testimonio cristiano, de palabra
y obra, su coherencia, es la mejor forma de evangelización.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">La fe que
profesamos nos llama continuamente a visibilizar el reino de Dios siendo artesanos
de paz, heraldos de la verdad, iconos de caridad, manifestación de la unidad,
testigos del perdón, que se realizan en el día a día y en nuestras opciones más
fundamentales. No puede residir en nuestro corazón ni el odio ni la violencia,
ni la mentira ni la vanidad, ni la división ni el rencor, pues todo esto va en
contra del discipulado de Jesús. Como siervos debemos invocar cada día la
fuerza del Espíritu Santo para que derrama en nuestras en nuestros pensamientos,
afectos y acciones la humildad de dejarnos hacer por su amor. La incoherencia
de nuestras vidas puede convertirse en un arma que mata el evangelio que pueda
estar naciendo en el corazón de los que no creen.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Pidamos al
Señor que nos ayude a ser evangelio vivo, buena noticia alegre y constructores
decididos de su reino. El criterio de discernimiento para serlo es la disponibilidad para ser servidores como Jesús. La humildad es nuestra seña de identidad, La alegría nuestra actitud. La fuerza el amor. </span><o:p></o:p></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-72982539222306954982023-11-01T09:50:00.001+01:002023-11-01T09:50:35.804+01:00Y dijo Dios. Levántate<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8lVR8u6GZCnG85hZFTC7UeFnBYxnuD6x-yrPTcNQpvW9gdthYPFpXT9oShsle81Us82MxuxabQlr4gA8fFgrkr436Ys5UBy5iyfUwdHW2Cv5I6z-Uz6SEuaVOqoUh559kn9yPEtFLUY6VaB1iJ1tYoOpJLiAx_Go6lTLl8MQYxn_9bn_oUT-_YD5RJ4rE/s720/IMG_4265.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="720" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8lVR8u6GZCnG85hZFTC7UeFnBYxnuD6x-yrPTcNQpvW9gdthYPFpXT9oShsle81Us82MxuxabQlr4gA8fFgrkr436Ys5UBy5iyfUwdHW2Cv5I6z-Uz6SEuaVOqoUh559kn9yPEtFLUY6VaB1iJ1tYoOpJLiAx_Go6lTLl8MQYxn_9bn_oUT-_YD5RJ4rE/s320/IMG_4265.JPG" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: Quicksand;">Dios iba paseando por el jardín. Y buscaba al hombre. Y el hombre se escondía, agazapado, tembloroso, con el rostro tapado. Y Dios le dijo ¿por qué tienes miedo? Y el hombre le con todos sus temores.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Y Dios le dijo: no tengas miedo. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">No te ocultes tras la riqueza, no te cierres tras la opulencia, porque yo te doy la libertad con mi pobreza.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">No te sacies con las victorias crean injusticias pues yo soy el agua viva que saciar a tu sed de justicia y de verdad.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">No te defiendas con la violencia, no te excuses culpabilizando, no te hagas juez y verdugo, pues yo me hago culpable para rescatar al inocente.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">No ensucies tu corazón con la mentira pues yo soy la luz que ilumina la verdad.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Toma mi mano, levántate, mira a lo alto, allí está tu destino.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Yo soy el camino para que tú llegas al final, para que llegues a a mí.</span></p><p><br /></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-38054055374722173982023-10-29T09:30:00.004+01:002023-10-29T09:30:34.077+01:00LLAMADOS AL AMOR<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh27yyNz6rLQFIeNv6YoF0yTZiukKTJL2bAZ05Msd1ISx0HuttikK8w4WnJa6ix8hDm7wdVZjxbuhfEyw92x9L8_VrvosFgVdy2209lPrGLSs5A8Aa8QC-NzeUQMU2y_sGbRxX_HjrJOA9Bblly5GwvgdXqxJKkl0aygzfUqzUzMhFMkd3E3hXx-1HjpGx/s904/sinhogar2023.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="637" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh27yyNz6rLQFIeNv6YoF0yTZiukKTJL2bAZ05Msd1ISx0HuttikK8w4WnJa6ix8hDm7wdVZjxbuhfEyw92x9L8_VrvosFgVdy2209lPrGLSs5A8Aa8QC-NzeUQMU2y_sGbRxX_HjrJOA9Bblly5GwvgdXqxJKkl0aygzfUqzUzMhFMkd3E3hXx-1HjpGx/s320/sinhogar2023.jpg" width="225" /></a></div><br /><span style="font-family: Quicksand; text-align: justify;">Queridos amigos. Un domingo más la lectura del evangelio nos
relata los distintos encuentros de Jesús con los sectores de la sociedad de su
tiempo. Si el domingo pasado eran los fariseos con los herodianos quienes
planteaban el dilema del tributo al César, hoy, una vez más, los maestros de la
ley le plantean cuales el mandamiento más importante. Jesús hace un ejercicio
de memoria legislativa rebuscando, como el Padre que busquen el baúl lo nuevo y
lo antiguo, y situando una perspectiva hasta este momento sin revelar. Así como
es claro recuperar la centralidad del amor a Dios como la seña de identidad de
la legislación, este mandamiento se abre también a una toma de decisiones que
nace de una relación filial y fraterna. Si el amor a Dios con todo el corazón,
con toda el alma, con todas las fuerzas es la respuesta lógica al Dios que
libera, que salva, que da vida; ahora Jesús rescata un pequeño versículo en el
que nos invita a amar al prójimo como uno mismo. La novedad de Jesús es la de
unir este ámbito de relaciones que son respuesta a la alianza y a vínculo con
Dios y con los demás. Si el pecado según el relato del génesis, rompe el mundo
de relaciones y aísla a la persona creando una relación de enfrentamiento y
alejando de la comunión, hoy Jesús nos recuerda que nuestro origen es el amor y
en tal es donde debemos construirnos.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Hoy además celebramos la campaña “Nadie sin hogar”. Una
sociedad que va dejando sin ámbitos de relación a personas descartadas es una
sociedad que se ha endurecido en el ámbito de las relaciones y vive un pecado
estructural que le impiden situarse frente a frente al otro y verle como un
Hermano<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: Quicksand;">Ayer celebramos la XXI edición de la peregrinación del
rosario. Una cuarentena de peregrinos, bajo una lluvia torrencial y con la
lluvia cargando hasta los huesos no fue obstáculo para vivir una jornada
intensa de oración. La hemos vivido rezando por el sínodo que hoy se clausura
en Roma. Pidamos al Sr. Por nuestra conversión para que, unidos en comunión,
ayudándonos participa activamente, nos sintamos invitados a salir al anunciar
la buena noticia del amor.</span><o:p></o:p></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-12537471917191059092023-10-22T09:38:00.000+02:002023-10-22T09:38:09.598+02:00DEVOLVED A DIOS LO QUE ES DE DIOS<p><span style="font-family: Quicksand;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Y3tKDqtQlTyRnlqX_RXocPdzaPwc2XD2BqPFGwyQoT-29P4ZoMcZXcnMnxuW5_ahs8xqQutCniVTkKGzOWpRUnrPg4eOXLskxaZ11UClGib-I1cysY1eivYPZaj6yxhs0vMcyNPFsJgbZNIb5bGPM1v-CZdQt1rf6j1Rvo1JaI1uns2nC2tJvNa8iq32/s840/pagar-impuestos-dar-al-cesar-lo-que-es-cesar-Dios-lo-que-es-de-Dios.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="840" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0Y3tKDqtQlTyRnlqX_RXocPdzaPwc2XD2BqPFGwyQoT-29P4ZoMcZXcnMnxuW5_ahs8xqQutCniVTkKGzOWpRUnrPg4eOXLskxaZ11UClGib-I1cysY1eivYPZaj6yxhs0vMcyNPFsJgbZNIb5bGPM1v-CZdQt1rf6j1Rvo1JaI1uns2nC2tJvNa8iq32/s320/pagar-impuestos-dar-al-cesar-lo-que-es-cesar-Dios-lo-que-es-de-Dios.webp" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> Q<span style="font-size: 12pt;">ueridos
Hermanos y Hermanas. A lo largo de este año hemos contemplado la vi de la
palabra de Jesús a través del evangelio de Mateo. Estamos en la recta final.
Queda un mes para que finalice el año litúrgico. Estos domingos pasados hemos
contemplado a través de las parábolas la confrontación de Jesús con los sumos
sacerdotes, los ancianos del pueblo, los escribas y fariseos. Estas parábolas
están pronunciadas después de la entrada triunfal en Jerusalén y de la
expulsión de los mercaderes del templo. Ese paso previo a esa condena a muerte
que llevará al Hijo de Dios a entregar su vida por todos. Los domingos que
restan hasta la solemnidad de Jesucristo rey del universo nos abrirán una
perspectiva de la culminación del amor como ratificación del reino de Dios que
él anuncia.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">El ambiente
está muy caldeado y los que aparentemente son enemigos entre sí, los fariseos y
los herodianos, esto es, los contrarios a la sumisión al imperio romano y los
que eso títeres del mismo, se ponen de acuerdo no únicamente para saber de qué
lado está Jesús si no como denunciarlo y acusarlo o bien de traición o de
colaboracionista.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Jesús
trastoca sus intenciones y desvela su hipocresía. Deja bien claro que su
mensaje es superior a las intencionalidades de los hombres.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">La imagen
del emperador Tiberio en la moneda del denario y su inscripción es una
proclamación de la divinidad del emperador. Es él que está por encima de todos
los demás e impone su voluntad. La respuesta de Jesús <i style="mso-bidi-font-style: normal;">“devolver al César lo que es del César”</i> es una prerrogativa para
que el hombre se pregunte cual es la relación que se establece en el ámbito
social. En una sociedad en la que imperaban las desigualdades nos sitúa ante
una visión de que Dios, que es Padre providente y que cuida de todas sus
criaturas, que no abandonar sus hijos y que tiene todo poder cambia el modelo
para situar nos en una actitud de servicio. La auténtica imagen que revela el
destino del hombre es el ser imagen de Dios. Todos somos hijos de Dios, no solo
el emperador ni el que ostenta el poder, todos somos herederos en el Hijo y
llamados a ser servidores en el amor.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">En una
sociedad como la nuestra en el que imperan los criterios económicos, los
beneficios y los éxitos y el poder, en muchas ocasiones la persona se ha
convertido en una moneda de cambio, el precio a pagar para poder seguir en la
cúspide. Es Jesús quien viene a situar a la persona en el centro, no como un
instrumento, sino como protagonista de la construcción del reino de Dios. Un
reino en el que tiene unas relaciones fraternas que establecen que todos nos
cuidemos mutuamente, fortalezcamos a los débiles en una actitud de servicio y
disponibilidad, rescatemos a los que viven situaciones de sufrimiento, evitemos
toda violencia citada división, seamos constructores de la paz y puestos al
servicio del bien común se considera que a nadie le falte lo necesario para
vivir dignamente.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">Seguimos
orando insistentemente por la paz. No perdamos la esperanza a pesar de que
tantas veces vemos como la humanidad es contraria a los principios básicos que
Dios ha puesto en su corazón. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="font-family: Quicksand;">En este
domingo oremos también por las misiones, los misioneros y misioneras, que
llevan el mensaje del evangelio y de la belleza de darle a la persona su
dignidad de hijo de Dios.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></o:p></span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-66325776544638169822023-10-15T09:43:00.002+02:002023-10-15T09:43:46.960+02:00LA MESA DE LA FRATERNIDAD<p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vKe7goBEnpPZeG0L4zJaKq8gexwLBBqFJcJZxm1l9ftyNdGW0d466uLHjx9Jph7939L1MCBk1YSBdE8Ok4g2P7aFGoghKcxKyy2uSyMpGIVFcC99wt2T7ntFWxP4YXIyY9g-Pv9iFHAqHJnU1Iuu72hkfdb-HTBynTrfVr2dfB1CMEydaR4Oi8OKzDRt/s150/04_lavanda.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="120" data-original-width="150" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vKe7goBEnpPZeG0L4zJaKq8gexwLBBqFJcJZxm1l9ftyNdGW0d466uLHjx9Jph7939L1MCBk1YSBdE8Ok4g2P7aFGoghKcxKyy2uSyMpGIVFcC99wt2T7ntFWxP4YXIyY9g-Pv9iFHAqHJnU1Iuu72hkfdb-HTBynTrfVr2dfB1CMEydaR4Oi8OKzDRt/s1600/04_lavanda.jpg" width="150" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Queridos Hermanos y Hermanas. Ya estamos en el ecuador del mes de octubre, y en este domingo se celebra la fiesta de Santa Teresa de Jesús, por lo que felicitamos a todas las Teresas.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">A lo largo de estos domingos San Mateo nos muestra a través de las distintas parábolas la necesidad de recordar que la comunidad cristiana es icono del deseo de Dios de unir a todos los hombres y mujeres bajo el signo del amor, la compasión, la caridad, y todo esto, reflejado en la llamada a trabajar en su viña, en la disponibilidad de aquellos que son invitados y en la celebración festiva sentándose en la mesa del banquete de bodas.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">La parábola de hoy es una llamada a que todos son invitados a sentarse a la mesa del Señor. Aquellos que rechazaron la invitación son los que deberían haber respondido primero, el pueblo hebreo escogido por Dios, pero la negativa a aceptar al mesías se convierte en una apertura a que todas las personas, buenos y malos dice el evangelio, puedan entrar en el banquete de bodas.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">La fe se convierte de este modo en una llamada universal. Una fe que proclama que todos somos Hermanos. A lo largo de esta semana hemos visto con dolor el estallido de un modo foco de violencia que hace temblar nuestro corazón. Una vez más y nos volvemos a preguntar hasta cuándo? Esta decepción interior en la que contrasta el deseo interno de toda persona de vivir la comunión en la unidad con los demás con la proliferación de actitudes violentas que no sólo se quedan en el ámbito o de las guerras si no que se traspasa a toda la población. No son pocos los que en sus conversaciones habituales manifiestan su preocupación por las palabras, los gestos, las actitudes con las que nos relacionamos y que manifiestan esa barrera que ponemos entre unos y otros y ese individualismo atroz. Proclamar una vez más la construcción de un mundo en paz y armonía no puede ser una ingenuidad infantil sino la recuperación de la verdad realmente humana.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Que la celebración de este domingo sea signo de que la comunión en la escucha de la palabra, la oración agradecida e confiada, el alimento del Eucaristía reafirma en nosotros una actitud de conversión para vivir como Hermanos.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Oremos por el sínodo de los obispos que se está celebrando en Roma. Unámonos a la oración por la paz y pidamos a María nuestra Madre que nos ayude a proclamar que Dios ha levanta al desvalido. Que el Señor acoja a las víctimas de la violencia las guerras y convierta los corazones.</span></p><div><br /></div>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-7937613911158666912023-10-08T09:31:00.002+02:002023-10-08T09:31:31.122+02:00ESTE MUNDO ES TUYO, SEÑOR<p><span style="font-family: Quicksand;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Quicksand;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtBu2ZmHZqB8Q-T8pLUyoN1HjoLwAqFIW7il0vyPk0Aw3MHvSpuuwFgwBDcNHTNp2P2cZvE91srhahDcOse9RmcGPTDl96Ndi5LgyPkldtV7ms0Wy8RUQj_QvruL-V_pDcQJp6ICNIXsr29_e0XIRAeBnYtL6l_TQaF01Lbv9gEIdFYl56UaMd6OzqcgZB/s550/fotos%202015%201255.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="330" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtBu2ZmHZqB8Q-T8pLUyoN1HjoLwAqFIW7il0vyPk0Aw3MHvSpuuwFgwBDcNHTNp2P2cZvE91srhahDcOse9RmcGPTDl96Ndi5LgyPkldtV7ms0Wy8RUQj_QvruL-V_pDcQJp6ICNIXsr29_e0XIRAeBnYtL6l_TQaF01Lbv9gEIdFYl56UaMd6OzqcgZB/s320/fotos%202015%201255.jpg" width="192" /></a></span></div><span style="font-family: Quicksand;"><br />Queridos Hermanos y Hermanas. A lo largo de este mes de setiembre hemos vivido momentos importantes y únicos la devoción de nuestro pueblo para santísima virgen María. Las grandes romerías que convocan a miles de personas en el santuario da Franqueira, así como su belleza y singularidad. Los cientos de devotos que se reunieron en torno a la virgen do Libramento en a Lamosa pidiéndole a María ser servidores de la vida y presentando sus hijos a la Madre de Dios. La belleza de la devoción a la virgen del Rosario en la parroquia de Prado da Canda cierra este ciclo mariano en el rural de nuestra diócesis.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">No hemos dejado de reflexionar y celebrar cada domingo la palabra de Dios. Lo hacemos movidos también por la actitud de escucha que nos invita María. Ella es la tierra buena que acepta la semilla es la que germina la esperanza mesiánica.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Este domingo, juntamente con los dos anteriores, se centra en un aspecto de la vida laboral del pueblo de Israel en época de Jesús. El trabajo de la viña, plantar, cuidar, proteger, alimentar, defender y esperar con paciencia que de buen fruto.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Hoy Jesús dirige una hermosa parábola que está iluminada por la profecía de Isaías de la primera lectura, que les dice a los sumos sacerdotes y a los dirigentes del pueblo. En ella explica con todo detalle como el dueño de la viña entrega a los viñadores el cuidado de la misma. Llegado el tiempo, sabedores de que el fruto no les pertenece y que recibirán el pago por el trabajo realizado, pretenden adueñarse de lo que no es suyo: la viña. El asesinato o del hijo del dueño de la viña eleva el dramatismo y expresa la violencia con la que podemos actuar cuando nos encerramos únicamente los beneficios egoístas, a sabiendas de que no es propiedad.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">La palabra de hoy nos ilumina la realidad de este mundo. Dios no va a destruir nuestra casa, esta obra de la creación le pertenece a él. El arcoíris que marca la alianza de Dios después del diluvio sello una palabra dirigida a Noé: no volveré a destruir. Nosotros que hemos recibido el encargo de cuidar de esta obra maravillosa entregada a nuestras manos únicamente pensamos en los beneficios que puedan crear mayor riqueza y un progreso desmesurado. El papa Francisco en su última exhortación nos recuerda el riesgo de querernos nosotros dueños y señores de esta casa común. Las desigualdades que nacen de la violencia contra la armonía de toda la creación ponen al hombre en riesgo de desaparecer. Priman los beneficios y las estrategias políticas y económicas arrasando no sólo con aquello que es nuestro hogar sino también con sus habitantes.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">El mundo rural es una imagen significativa también de esto. Cuando recorremos las aldeas vemos los campos abandonados. Decimos: esto no tiene dueño. Si lo tiene, y la tierra no deja de posibilitar el que se recoja fruto, pero está sin trabajar. Así también nuestro corazón y nuestra vida es tierra que dejándola cuidar, protegiéndola, alimentándola puede dar frutos de justicia, de amor y de paz.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Esta viña es del Señor, este mundo es su propiedad, esta obra es suya. </span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Este domingo os invito a que recemos a María la reina de la paz para que cesen los conflictos armados y desaparezcan las guerras.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;"><br /></span></p><p><br /></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4455701576111573456.post-37277682925754948672023-09-03T09:05:00.005+02:002023-09-03T09:05:52.268+02:00ME SEDUJISTE<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFzcBZoqsw12jQsm5GtZNYfsXDg11sYakTj1veWXOHNQOyMyjl8L_Rf8cQqpSaETTN_kciCg3_OW38mbInG2i7cEOcZ-WApI_VlNt_94dty8DMDdAYw6W501poz3PxKk9BGj-fElqR5MuZKnnC2ysgKDQLUyHIdFUbZt5GHKgUUcsDq2YiJUF68HtIZ-D/s511/6e8d54aaaffb804ec5225763949a2ce3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="511" data-original-width="323" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggFzcBZoqsw12jQsm5GtZNYfsXDg11sYakTj1veWXOHNQOyMyjl8L_Rf8cQqpSaETTN_kciCg3_OW38mbInG2i7cEOcZ-WApI_VlNt_94dty8DMDdAYw6W501poz3PxKk9BGj-fElqR5MuZKnnC2ysgKDQLUyHIdFUbZt5GHKgUUcsDq2YiJUF68HtIZ-D/s320/6e8d54aaaffb804ec5225763949a2ce3.jpg" width="202" /></a></div><span style="font-family: Quicksand;"><br /> "Me sedujiste, Señor, y me dejé seducir;<br />has sido más fuerte que yo y me has podido.</span><p></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Estas palabras de Jeremías resuenan hoy en la liturgia como una intensa llamada a dejarnos arrebatar por el amor de Dios. El poder seductor del amor, que tiene una resonancia de la relación más íntima, devuelve a la persona su dignidad de ser el centro del deseo del Amado. Párate un momento a pensar que Dios que ama a ti, nos ama con exclusividad a cada uno, a cada una. Y su deseo es tan fuerte que hará todo por arrebatarte el corazón. Y ese deseo, ese amor lo quiero. El abrazo de la cruz que realiza Jesús es para demostrar el amor que no tiene límite ni encuentra frontera.</span></p><p><span style="font-family: Quicksand;">Decir sí a este amor es abrazar la vida</span></p>Santuario da Franqueirahttp://www.blogger.com/profile/08272762841047281508noreply@blogger.com1