jueves, 14 de febrero de 2019

ENAMÓRATE



Esto es lo que te pide el Señor. Tu relación con él no puede ser de otra forma. Enamórate como una respuesta a quien te ama, y se entrega por tí. Abre tu ser, tu intimidad, tu pensamiento y tu vida. Enamórate en todo.
Estos días estamos escuchando, en coloquio de oración, las palabras del P. Santiago Ordóñez. Y la clave del creyente orante es ésta, vivir en relación amorosa a la escucha y en la vida. Descubrir el diálogo que establece Dios con nosotros en el devenir de nuestra propia historia asumiendo, no solo que me dirijo a él con una palabra, unas fórmulas aprendidas, sino lo que cada palabra que pronuncio se convierte en respuesta vital a lo largo del día. Si digo Padre, "Abba", asumo esta relación amorosa, correspondo a quien me cuida, protege, consuela, fortalece. Vivo en la confianza y respondo en el encuentro con los demás en esta apertura.
Atrévete a enamorarte, dejando de ser en ti para ser en el otro. Para que tu corazón vive en el del amado, en el Señor. Para que tu vida sea para él. Porque al amor se le reconoce cuando se convierte en ofrenda, la vida en entrega. Se descubre en la mirada penetrante, la sonrisa sincera. Se le encuentra en la palabra amable, en la delicada manera. Se le vive en la verdad sin fisuras en el perdón recibido. Se le agradece en la tarea compartida en el proyecto soñado. Se le siente, es presencia, no solo deseo.
Enamórate del Señor. Déjate amar.


Feliz día
Xabier Alonso
14-02-2019



Evanxeo: Mc 7, 24-30
Unha vez foi Xesús cara á terra de Tiro. Alí entrou nunha casa, porque non quería que ninguén o recoñecese. Pero non lle foi posible pasar inadvertido, pois deseguida chegou unha mulleriña que tiña unha filla posuída por un espírito malo e botóuselle aos pés. Esta muller era pagá, unha sirio-fenicia, e rogáballe que lle librase a filla do espírito malo. Pero Xesús díxolle:
--Deixa que se farten primeiro os fillos, pois non é ben quitarlle o pan aos fillos, para botárllelo aos cans.
Ela contestoulle:
--Non é, Señor, non é; pero tamén os cadeliños apañan debaixo da mesa as faragullas que deixan caer os fillos.
El díxolle entón: vaite, que polo que acabas de dicir xa o demo saíu da túa filla.
E así foi; ao que chegou á casa, atopou a filla deitada na cama, libre do demo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario