Cansos do camiño necesitamos alentar a nosa peregrinación. O deserto do corazón non se enche se ten fugas, gastando forzas e esforzos e loitas fugaces, imperadas polo inmediato, pretendendo so satisfacer o éxito, o poder, o placer ou enaltecer o propio ego. Xesús restaura o corazón ferido polas fendas e a dor que veñen de desalentos e tristuras, por odios e desamores. Xesús busca o noso interior para devolverlle a beleza e facernos adoradores en Espírito e en Verdade. Coñecer ao Amado na beira do pozo como a samaritana devolve a dignidade perdida e fai que o sorriso non sexa un forzado disimulo de aparentar estar ben cando a tristura mina o ser.
Xesús voverá pedir de beber na Cruz. "Teño sede" E dánlle vinagre. É a súplica de Deus que di no intre da Redención teño sede de amor, de compaixón e misericordia. Deus mesmo supllica, pide, se humilla no extremo da terrible historia.
Xesús volve pedir de beber nos sedentos. Moitos se achegan á nosa vida tantas veces baleira e fugaz para dicirnos, é é Cristo, teño sede de xustiza, de paz, de amor. Moitos, como Xesús, achegados ao pozo seguen a dicir teño sede de concordia, de comprensión, de dignidade, de ser un mesmo, fillo e filla.
Teño sede, di ti tamén, dáme de beber, dílle ao Señor, e El daráche auga viva, El mesmo.
Meus amigos, acheguémonos a beber auga fresca e limpa do bautismo e saciarnos para ter forzas na loita do día.
Xabier
Procurar el pozo de água Viva em nuestro interior. El está aqui. Nos habita
ResponderEliminar