Abriuse o ceo e borbollou
o manancial que non se esgota,
é vida sen fin
a noite pecha non escurece
a esperanza que Deus pon no corazón.
Ábrete do corazón chamado ao amor
o amencer dun abrente dará senso
a loita do home por acadar
xustiza, verdade e paz.
Na noite estrelecida, de desamparo
nace un novo día
un meniño acurrucado
sae ao encontro da humanidade.
Somos fillos da luz
fei tío da Palabra encarnada
que se amosa facendo
dos últimos os primeiros
recollendo o que non conta
e erguéndoo ao trono da santidade.
Nestes días de festío
deixémnos facer feitío
do amor feito carne
non rematamos o camiño
para chegar ao destino
que a ninguén lle extrañe
que na tristura da vida
chegue o amorío.
Un saúdiño de amor
desde estas montañas
alonxadas do barullo
e non perdamos as mañas
de currucarnos no arrolo
da benquerida Naiciña
que no colo nos ten acollidas.
Felicidades
Bo Nadal a todos e todas
Xabier Alonso
No hay comentarios:
Publicar un comentario