Temos razóns para a ledicia? para rir?
Hai quen di que é mellor rir que non chorar, porque non están tempos de lamentacións. Ben é certo que no circo no que andamos a vivir hai moitas cousas que non fan graza ningunha. Ben vedes que está a area deste espectáculo cheíño de paiasos e bufúns que fan moi malas bromas xogando coas cousas de comer.
Tócanos aos crente amosar unha ledicia que non é deste mundo, ledicia que abrolla da rocha e o escudo que nos ampara, o Reino dos Ceos que nos alumea. Ledicia que nos fai berrar que os cegos ven, os gafos quedan limpos, os mortos resucitan e proclámaselle aos pobres a Boa Nova.
Tócanos ser profetas dunha esperanza nova e unha palabra alentadora. Profetas de realidades e non de espellismos, de certezas e non de ilucións, de confianzas e non de medos. Nós non somos arregla desastres, somos mensaxeiros dun tesouro que se implican nun fogar común do que nos sentimos responsables. Non é algo alleo, senón noso, herdado de que no-lo entrega para facernos del partícipes, a Fonte de amor e vida, Deus Pai entrañable.
Tócanos ser "Pepitos grillos" que falando amodiño dimos verdades coma puños, alentando no máis fondo que non está ben destruir o que nos é prestado, nin desfacer a feitura do creador, o home alentado desde o pensamento de Deus.
Tócanos ser sinal que anuncia perigo ou precausión, carril de aceleración ou atención curvas, que pomos o mapa ao día da ruta que nos conduce ao paraíso perdido.
Non vos preocupedades, temos moito por facer, mais confiando en que nos reclama resposta habemos chegar á fin.
Feliz domingo
Xabier Alonso
No hay comentarios:
Publicar un comentario