jueves, 24 de febrero de 2022

LA GUERRA ES UN FRACASO

 


Esta mañana Europa se ha despertado con el ruido de bombas. Una vez más comprobamos la fragilidad de la condición humana que, agotado el diálogo, se enfrenta abiertamente, convirtiendo a los ciudadanos en víctimas y a la familia humana en espacio de enfrentamiento. Una vez más, Europa y el mundo, ven con impotencia como la violencia escribe con sangre inocente una nueva página de la historia.

Esta mañana, con el transistor que vomita información y comentarios, en un momento de silencio y en mi oración, pongo la mirada a mi biografía y veo un montón de guerras de las que soy consciente: Las Malvinas, los Balcanes, los grandes lagos en África, el el este asiático, en Sudán, la Guerra del Golfo, Afganistán... y eso en un momento las que me vienen de repente a la memoria. Y pensé, ¿qué postura tomé? ¿qué hice?... pues ahora que contemplamos atónitos una guerra mundial a pedazos como dice el papa (Fratelli tutti 259) no podemos quedarnos como observadores, ni espectadores, sino constructores de la paz. Estos días compartiré con vosotros algunos textos que nos ayuden a la oración.

. Puesto que se están creando nuevamente las condiciones para la proliferación de guerras, recuerdo que «la guerra es la negación de todos los derechos y una dramática agresión al ambiente. Si se quiere un verdadero desarrollo humano integral para todos, se debe continuar incansablemente con la tarea de evitar la guerra entre las naciones y los pueblos. Para tal fin hay que asegurar el imperio incontestado del derecho y el infatigable recurso a la negociación, a los buenos oficios y al arbitraje, como propone la Carta de las Naciones Unidas, verdadera norma jurídica fundamental». Quiero destacar que los 75 años de las Naciones Unidas y la experiencia de los primeros 20 años de este milenio, muestran que la plena aplicación de las normas internacionales es realmente eficaz, y que su incumplimiento es nocivo. La Carta de las Naciones Unidas, respetada y aplicada con transparencia y sinceridad, es un punto de referencia obligatorio de justicia y un cauce de paz. Pero esto supone no disfrazar intenciones espurias ni colocar los intereses particulares de un país o grupo por encima del bien común mundial. Si la norma es considerada un instrumento al que se acude cuando resulta favorable y que se elude cuando no lo es, se desatan fuerzas incontrolables que hacen un gran daño a las sociedades, a los más débiles, a la fraternidad, al medio ambiente y a los bienes culturales, con pérdidas irrecuperables para la comunidad global (Fratelli tutti del papa Francisco nº 257)

domingo, 20 de febrero de 2022

ABRAZOS


 "Abrázame, abrázame..." dicía unha canción de amor de hai ben anos. E é que o signo da nosa amizade, a expresión do nos amor, a carga de entrega se simboliza nunha aperta. Esa que tantas veces desexamos facer e non podemos pois consideramos máis importante que teñamos a saúde a non facernos dano uns a outros. Unha aperta sincera, xenerosa, libre e ao mesmo tempo encadeante, pois cando te enredas nese encontro desexas non separar, e deixarte enmarañado na calor do corazón que se sinte máis preto se cabe. 

Hoxe o evanxeo nos fala de amar aos inimigos, de rezar polos que nos perseguen, de devolver ben por mal... de abrazarnos nunha aperta de fraternidade. De amar como el nos ten amado. Cando as cousas biran ao contrario da nosa condición humana pomos as costas ao outro. Cando nos esgazamos as entrañas en rudimentos de berros e ciumes, de voltas e reviravoltas de insultos e prexuicios, damos as costas. Cando esiximos verdades sendo mentirosos, queremos argumentos sendo opacos, cando berramos pois non queremos falar ao corazón, estamos dando as costas á fraternidade. 

Deámons unha oprotunidade, véndonos á faciana, abrindo os ollos e escoitando máis que falando. Darse unha aperta é por a nosa ollada nas costas do irmán, sabendo das súas fraxilidades, defendendo a súa retaguardia, nindo os pensamentos, golpeando acompasadamente o son do corazón. 

Darse unha aperta é xuntar corazóns e amosar as nosas miserias e acoller as dos irmáns, entón, logo, entón seremos Miseri-cordiosos, cun corazón amante da miseria.

Permitídeme que finalice cunhas verbas do papa Francisco na carta Fratelli tutti

Pido a Dios «que prepare nuestros corazones al encuentro con los hermanos más allá de las diferencias de ideas, lengua, cultura, religión; que unja todo nuestro ser con el aceite de la misericordia que cura las heridas de los errores, de las incomprensiones, de las controversias; la gracia de enviarnos, con humildad y mansedumbre, a los caminos, arriesgados pero fecundos, de la búsqueda de la paz»

Benqueridos irmáns, abracémonos de corazón

Feliz domingo

Xabier Alonso
20-02-2022

domingo, 6 de febrero de 2022

SAE PESCAR


A praia énchese de xente. Todos queren escoitar ao fillo do carpinteiro. Unha verba de mestre nunha lanchiña varada na area. Silencio, como nun templo aberto ao ceo. Silencio, un orballo de paz percorre os corazóns. Xa chegou a verba, cos seus ollos abertos chega a escudriñar o corazón. 
E Pedro, canso do traballo, sen recoller nada. Todo baleiro, nada, e agora? Atrévete. Entra no mar de novo e volta a vivir o risco de facer o que non é normal. Pedro, entra, a contracorrente.
E o mar da de comer aos famentos de fe, aos incrédulos agasállalles unha morea de peixes que desborda. 

Agora, meu amigo, miña amiga, atrévete. Entra na barca, que pode ser fráxil, pequena ou esgachada. No silencio solta redes. Espera. Que no teu hombreiro susurra unha palabra, confía en min. Espera. Agora sairás a ser pescador de homes. Atrévete, sae, silencio, verba confiada. El está contigo.

Feliz domingo
Xabier