DEUS COIDA DE NÓS

DEUS COIDA DE NÓS

Dios nos cuida, tierno y paciente

nace el día, un futuro nuevo.

Cielos nuevos y una tierra nueva.

Caen muros gracias al Espíritu

Esta estrofa do himno do Xubileu que estamos a celebrar axuda a complementar a Palabra que hoxe escoitamos na Eucaristía. A lectura sitúanos na celebración da Última Cea, Xesús ten lavado os pes dos discípulos, anuncia a traizón e unha vez que sae Xudas da sala, sendo noite, como signo das tebras que invaden o corazón do discípulo que se alonxa do amor. Inmediatamente Xesús declara:

Que agora chega a glorificación. Deus, no Fillo, manifesta o amor a través da entrega.

Inicia a despedida que despois prolonga nun discurso e na oración, que rompe a alma so de lelo, reborda sentimentos e afectos que fan posible a ligazón infinda con Cristo.

Deixa un mandamento, un so, amar como el nos ten amado. A identidade da crente, a glorificación revélase a través do amor, que non é un afecto desencarnado, nin un movemento fuigaz, senón a identidade do noso ser que manifesta a acción de Deus nas nosas almas.

Por esta razón o estribillo do himno xubilar complementa o evanxeo. Qué maís pode facer Deus por nós? Déuno-lo todo e nos confía todo á nosa liberdade. A súa tenrura e peciencia amosan a súa infinda entrega de que poidamos vivir na esperanza. Os coidados do Pai coas entrañas maternas, fan posible que recoñezamos a nosa fraxilidade, que non ten necesariamente que abocarnos a un sentido de fracaso, senón de realismo e de confianza. Os coidados son unha mostra de que nos vai entregando signos continuos do seu amor, e ante a imposibilidade que se nos imprime de que non sabemos e non podemos, dános non so o exemplo, senón a presenza do seu Fillo Resucitado.O novo día, o futuro, os ceos e terra, son as "novas cousas" que o Fillo realiza e promete.

O Espírito do amor derriba os muros que os homes construímos pola invasión do pecado nas nosas almas que amosan os nosos medos e as nosas irresponsabilidades con respecto aso coidados que debemos facermos uns a outros. 

Son tempos de abrir portas, de abrazos fraternos e apostar por unha paz que se amose na xustiza e na concordia.