lunes, 4 de febrero de 2019

SAL FUERA



El relato de hoy nos descubre a Jesús enfrentado al mal que esclaviza a las personas. Mal, que como vemos, reconoce el poder de Jesús. Le tiene miedo. No así el Señor, que con esa decisión de quien está lleno del poder del Espíritu de Amor solo una palabra da al esclavo la libertad, al sometido por el mal la capacidad de convertirse ante los demás en testigo de Dios. 
El día de nuestro bautismo, y que renovamos en la Pascua y cada domingo en el credo, reconocemos quien es nuestro Señor, dueño de nuestra vida, centro de nuestro ser, pasión de nuestro amor, corazón de nuestras decisiones, secreto de nuestros afectos, impulso de nuestras esperanzas. Lo hacemos reconociendo que su Palabra, una palabra, derrota lo que frena tantas veces el proyecto del amor del Padre bueno.
Hoy, vayamos a nuestra casa, a la tarea de este día, y contemos lo que realiza en nosotros la compasión del Señor.
En su amor has sido llamado a ser hijo/a no esclavo, sino libre. El nos ha dado la libertad, ha roto las ataduras del mal

Feliz día
04-02-2019


Evanxeo: Mc 5, 1-20
Unha vez chegou Xesús á outra banda do mar, ao país de Gadara. E conforme saltou da barca, un
endemoñado saíulle ao encontro desde os sepulcros onde moraba, pois nin con cadeas o podían
apreixar. Moitas veces xa intentaran termar del con cadeas e grillóns, pero rompía as cadeas e
esnaquizaba os grillóns, e ninguén era capaz de o domear. Pasaba os días e as noites berrando polos
sepulcros monte adiante, mancándose coas pedras. Axiña que viu a Xesús de lonxe, foi correndo
prostrarse ante el, berrando con toda a forza:
--Que teño que ver contigo, Xesús, Fillo do Altísimo? Pídoche por Deus que non me atormentes.
Pois Xesús mandáralle:
--Bótate fóra dese home, espírito malo.
E preguntoulle Xesús tamén:
--Como te chaman?
El respondeulle:
--Chámanme lexión, porque somos moitos.
E pedíalle con moita ansia que non os botase daquela terra. E como había unha boa manada de porcos
comendo pola aba do monte, todos aqueles demos rogáronlle a Xesús:
--Mándanos onda aqueles porcos, para entrarmos neles.
Xesús accedeu e, saíndo do home, fóronse meter nos porcos, que en número duns dous mil se
chimparon polo barranco abaixo, e foron afogar no mar. Os porqueiros fuxiron, levando a nova á vila e
ás aldeas. A xente ía ver o que pasaba. Chegaron onde estaba Xesús e viron o endemoñado, o mesmo
que tivera a lexión, sentado e cheo de xuízo; todos ficaron pasmados. Os que presenciaron aquilo
contáronlles o que pasara co endemoñado e máis cos porcos. Entón empezaron a pedirlle que se
afastase daquelas terras.
E, cando el se embarcara, o que estivera endemoñado rogáballe que o deixase ir con el. Pero Xesús
non llo permitiu, senón que lle dixo:
--Vaite para a túa casa, onda os teus, e cóntalles todo o que o Señor, compadecido, fixo contigo.
El marchou e comezou a pregoar pola Decápolis adiante canto lle fixera Xesús. Todos ficaban
admirados


No hay comentarios:

Publicar un comentario