A MINADA. Reflexión para o mes de xuño

A MINADA

FINAL DE CURSO

Se no comezo do curso os libros, cadernos, lápices;

agora hai que engadir o material informático; estaban recen

estreados, nestes días xa están marcados polo paso de tempo,

e polo nerviosismo propio das últimas semanas, que fan

estragos en todo. Xa chega a fin e vense os resultados do

labor de todos estes meses. Xóganse as últimas cartas e “a

sorte está botada”. Agora a moitos chégalles a hora da

verdade, ou como di o refrán “o S. Martiño”. Cales son os

resultados finais?. E pensamos nas notas, ou cualificacións, crendo que todo se pode medir nun simple

número e nunha decisión final. Convido ás familias que teñen os seus cativos e xoves en idade escolar a

facer un esforzo e dedicar un tempo sereno e fructífero a dialogar sobre estas últimas semanas. Un diálogo

analizando cales foron os avances conseguidos a nivel persoal, madurez, estabilidade, na responsabilidade

no traballo, nas tarefas; a nivel comunitario, no sentido de relación cos compañeiros, co profesorado, nos

valores: solidariedade, amistade, perdón, axuda mutua, tarefas comunitarias; nun avance espiritual, poñer

ó Señor nas tarefas de cada día, facendo do traballo un lugar de “santificación, pois Cristo tamén

traballou”, a madurez interior para asimilar as dificultades e os retos, vivir as virtudes cristiás tanto

interiores como na relacións humanas: servizo, humildade, entrega, xenerosidade, etc.

Non deixemos na improvisación, ou pensando que as cousas xa se arreglarán co tempo, ou xa

madurarán porque están pasando unha mala época, ou a culpa é dos demáis, as malas compañías ou os

profes que lles teñen manía. Repito non deixemos pasar de largo o tempo. E para os pais e os avós é un

momento crucial. Os xoves están vivindo nun ambiente desmotivado, porque a sociedade así está, pois

non hai un futuro moi alentador para a xuventude. Pero tamén nun mundo competitivo, que non axuda

precisamente, a vivir os valores cristiáns. Non podemos predicar a frase de Cristo “o que queira ganar a

súa vida ten que perdela”, senón que a mensaxe social e que para ser alguén tes que gañar, ser o primeiro,

e terás un posto importante. Na casa é onde podemos dar un sentido ó que fan os rapaces cada día, e por

iso, tamén vos animo a que o fagades desde a oración, ofrecendo ó Señor a oportunidade de entregar ós

fillos algo máis que unha promesa de un agasallo por ter sacado boas notas.

Benqueridos amigos axudade ós vosos fillos e netos a ser felices, e vos seredes moi felices.

Xabier Alonso Docampo

Párroco de A Franqueira, Prado da Canda e A Lamosa