FRANQUEIRA: 5º día da novena. Cregos e migrantes
Hoxe o día foi dedicado a acoller no santuario a preto de 40 cregos da nosa diocese, que, como cada ano celebramos un día de retiro. Un día entreñable, a pesares da inclemencia do tempo cragado de neboeiro e de choiva, que aínda nos recolleu se cabe, a facer máis a oración dentro do santuario. Unha horas de oración conxunta, maracada pola reflexión en torno a María Nai de misericordia, consolo e Xúbilo do noso pobo. Rematamos a pregaria co rezo do Rosario meditado, con calma e serena acollida do amor da nai sacerdotal que é icono do noso ministerio.
Á luz dete encontro quero traer a colación a sanación, como vemos na foto da taboa de milagres da Virxe os relatos que se refiren a curación de varios cregos neste santuario por mans da nosa Señora.
O primeiro deles, que é o da foto, é o do P Juan de Castro, presidente do mosteiro, cun ataque de gota que lle acometeu, estando lisiado pediu a intercesión da Virxe e sandou repentinamente. Outro dos referidos no libro dos milagres é o de Francisco Coronel Ocampo, coengo da Catedral de Tui, no 1637, baldado dos brazos chegou ao mosterio pedindo celebrar misa no altar da Virxe. No momento de elevar as sagradas especies do pan e do viño quedou sandado seguindo a Misa con toda devoción. No 1622 Jacinto de Robledillo, coengo da Catedral de Lugo, estando gravemente enfermo, os seus pais indo de camiño desde A Guarda para visitar ao seu fillo pararon no snatuario. Pedindo á Virxe e encargando aos relixiosos que rezasen e ofrecesen unhas misas pola súas saúde, seguiron o camiño. Ao chegar a Lugo atoparon que o seu fillo sandara o mesmo día que eles estaban na Franqueira.
Os relatos que aquí recollo teñen un carácter propio da época, pero si é certo, que os personaxes detallados, pertencen cronolóxicamente a persoas que constan en diversos documentos. Este libro ao que me refiro foi recopilado e transcrito e varias ocasións. Quixen facer mención especial por ser hoxe un día que dedicamos á maña ao sacerdotes. Por iso vos pido tamén oracións polos cregos.
Pola tarde foi a novena dedicada a migración,. Contamos coa delegación diocesana que preparou a celebración e o seu delegado que presidiu a Misa. Unha fermosa reflexión, no rosario con testemuñas de migrates, e na homilía sobre a universailidade da presenza de María en todos os lugares, e alí, aonde emigra unha persoa leva consigo a presneza de María nas diversas advocacións, sendo ela consolo e fortaleza nos momentos difíciles.
Grazas a todos.
